Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Τί πραγματικά ήταν το "Ἀσυλο" (Ιστορία, Περιεχόμενο και το Ανταγωνιστικό κίνημα) , από την εφημερίδα Άπατρις



























“Θέλετε, δηλαδή, να είναι η ελευθερόφρων δημοκρατική συνταγματική σας τάξη πιο ανελέητη από οποιοδήποτε φεουδαρχικό καθεστώς της ιστορίας, όπου υπήρχαν τουλάχιστον κάποιοι τόποι ασύλου, ακόμα και για ληστές ή δολοφόνους; Είναι, άραγε, τόσο αλάθητη η ελευθερόφρων, δημοκρατική συνταγματική σας τάξη, ώστε κανείς να μην μπορεί να την αμφισβητήσει;”*
*Χάινριχ Μπελ (1972), με αφορμή την σκλήρυνση της θέσης του κράτους όσον αφορά στο πανεπιστημιακό άσυλο
ΜΕΡΟΣ Ι - Το άσυλο στη δύση
Είναι γεγονός ότι διαχρονικά στις ανθρώπινες κοινωνίες υπήρχαν τόποι ασύλου, όπου μπορούσαν να καταφύγουν διωκόμενοι είτε αυτοί ήταν πολιτικοί αντιφρονούντες είτε ληστές και δολοφόνοι. Η λέξη άσυλο αποτελείται από το στερητικό “α-” και το “συλάω-ώ” που σημαίνει αποσπώ, λεηλατώ. Δηλαδή, άσυλο σημαίνει τον τόπο καταφυγής που έχει θεσμιστεί κοινωνικά ως απαραβίαστος. Άσυλο μπορεί να ήταν ιεροί τόποι, ναοί, μέχρι ολόκληρες πόλεις που εξασφάλιζαν την παραμονή σε όποιον κατέφευγε εκεί. Στην ιστορία συναντάμε το άσυλο στις φυλές της Αυστραλίας, στους “άσπρους καταυλισμούς της ειρήνης” των ινδιάνων, τους ναούς στην αρχαία ελλάδα και τη ρώμη, τους χριστιανικούς ναούς μέχρι τα πανεπιστήμια.
Για την ιστορία του πανεπιστημιακού ασύλου
Το άσυλο είναι άμεσα συνυφασμένο με την ίδια την ιστορία του πανεπιστημίου. Ήδη με τη σύσταση του πρώτου πανεπιστημίου, το 1088 στην Μπολόνια της Ιταλίας, έχουμε την καθιέρωση του πανεπιστημιακού ασύλου. Η πρώτη διατύπωση για το άσυλο περιλαμβάνεται στο κείμενο Authentica habita που έγινε νόμος το 1155 και αποτελεί το ιδρυτικό κείμενο για το πανεπιστήμιο του μεσαίωνα. Στη συνέχεια, κατά την περίοδο του διαφωτισμού, το πανεπιστημιακό άσυλο αποτέλεσε θεσμό διαφύλαξης της ατομικής ελευθερίας και έκφρασης, ακολουθώντας τις αξίες και τα συμφέροντα της ανερχόμενης αστικής τάξης. Ο ρόλος του ασύλου εξυπηρετούσε τη διασφάλιση και εδραίωση του μετασχηματισμού του πανεπιστημίου απέναντι στην εκκλησία και την αριστοκρατία ακολουθώντας τον μετασχηματισμό της κοινωνίας από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας του πανεπιστημίου, το άσυλο λάμβανε κυρίως το ρόλο της θεσμικής προστασίας τόσο της ακαδημαϊκής δραστηριότητας όσο και των φορέων της, φοιτητών και καθηγητών. Το πανεπιστήμιο αποτελεί στη νεότερη ιστορία τον κυριαρχικό φορέα ελέγχου, διαχείρισης και διαμόρφωσης της γνώσης. Κατά τη διάρκεια της ιστορικής εξέλιξής του έχουμε μια αντίστοιχη εξέλιξη στο ίδιο το περιεχόμενο της έννοιας του ασύλου. Δηλαδή, καθώς το πανεπιστήμιο μετασχηματιζόταν και περνούσε διάφορα ιστορικά στάδια, από τις μοναστικές χριστιανικές σχολές, στο μεσαίωνα, το διαφωτισμό και τη σύγχρονη εποχή, η προστασία του ασύλου λάμβανε διαφορετικό περιεχόμενο εξυπηρετώντας όμως παρόμοιες ανάγκες. Κάθε φορά, το άσυλο αντανακλούσε τη σχέση του πανεπιστημίου με συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις μέσα στο ευρύτερο πλέγμα της κοινωνικής δυναμικής, της οργάνωσης της παραγωγής και των εκμεταλλευτικών σχέσεων. Έτσι, καθώς το ζήτημα διαχείρισης της γνώσης αποτελεί ειδικό πεδίο σύγκρουσης κατά τον μετασχηματισμό των κοινωνικών δυνάμεων, το άσυλο αποτελεί το θεσμικό πλαίσιο όπου συγκεκριμένες κοινωνικές δυνάμεις προσπαθούν να διασφαλίσουν τη χρήση του πανεπιστημίου προς όφελος τους, μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικών διεργασιών και συγκρούσεων.
Όπως θα δούμε παρακάτω, το άσυλο στην Ελλάδα, όπως ίσχυσε κατά τη μεταπολίτευση, αποτέλεσε ιστορική υπέρβαση βασισμένη σε συγκεκριμένους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες, όπου η χρήση του πανεπιστημίου ξεπερνούσε κατά πολύ τα στενά ακαδημαϊκά πλαίσια και ελευθερίες.
Το άσυλο στο σύγχρονο πανεπιστήμιο
Το πανεπιστήμιο, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, αρχίζει να παίρνει μορφή κυρίως μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ενταγμένο μέσα στην καπιταλιστική συνθήκη, δηλαδή τη συσσώρευση κεφαλαίων και την αναπαραγωγή των σχέσεων εκμετάλλευσης, η μορφή που λαμβάνει είναι αποτέλεσμα της ίδιας της ιστορικότητας του κοινωνικού ανταγωνισμού και της επικράτησης του κεφαλαίου. Στα πλαίσια αυτά, βασικός σκοπός του πανεπιστημίου είναι η παροχή δεξιοτήτων στους απόφοιτους του διευκολύνοντας έτσι την κινητικότητα της εργατικής δύναμης.
Την περίοδο αμέσως μετά τον πόλεμο, τα κράτη αναλαμβάνουν την οργάνωση της εκπαίδευσης, ενταγμένη σε μια ευρύτερη οικονομική και κοινωνική πολιτική παροχών, πράγμα που οδήγησε στη μαζικοποίηση του πανεπιστημίου. Μετά τη δεκαετία του '80, το κράτος συντονισμένο με τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της οικονομίας, αρχίζει να μετασχηματίζει τη δομή και τη λειτουργία της εκπαίδευσης σύμφωνα με τις άμεσες ανάγκες της αγοράς. Έτσι βαθμιαία οδηγούμαστε στην εμφάνιση του σύγχρονου επιχειρηματικού πανεπιστημίου, όπου η επιστήμη και η έρευνα είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις ανάγκες κυκλοφορίας και μεγέθυνσης του κεφαλαίου. Κατά συνέπεια, το πανεπιστήμιο συνδέεται όλο και περισσότερο με ιδιωτικά και κρατικά επιχειρηματικά συμφέροντα.
Το άσυλο στο σύγχρονο δυτικό πανεπιστήμιο αναφέρεται στην προστασία της ελευθερίας του λόγου και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Ουσιαστικά σήμερα, το άσυλο δεν είναι παρά έκφραση των αναγκών της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης της οικονομίας. 'Έτσι, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να διευκολύνει την ελεύθερη ροή του κεφαλαίου, μέσω της απρόσκοπτης ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, για τις ανάγκες της αγοράς και την ευέλικτη αναπαραγωγή του εργατικού δυναμικού μέσα από φάσεις από-ειδίκευσης και εξειδίκευσης στην εκπαίδευση. Ταυτόχρονα, τα όρια της ελευθερίας του λόγου και της διακίνησης ιδεών αποκαλύπτονται με τον άμεσο ή έμμεσο αποκλεισμό, τον περιορισμό στην εξέλιξη, τη διαγραφή ή την απόλυση από το πανεπιστήμιο, όλων εκείνων των φωνών -καθηγητών και φοιτητών- που υψώνουν ένα λόγο και μια έμπρακτη στάση ενάντια στην κυρίαρχη αντίληψη.
Προσπάθειες κοινωνικής χρήσης του ασύλου και των πανεπιστημίων
Από το τέλος της δεκαετίας του '60 εμφανίζονται σε διάφορες χώρες της δύσης μια σειρά από προσπάθειες κοινωνικής οικειοποίησης του πανεπιστημιακού ασύλου και απελευθέρωσης της χρήσης του από τα στενά ακαδημαϊκά πλαίσια. Φοιτητικές κινητοποιήσεις ξεσπούν στα πανεπιστήμια στα πλαίσια μιας ευρύτερης κοινωνικής εναντίωσης στους επιβαλλόμενους από το κεφάλαιο μετασχηματισμούς και τις πολιτικο-στρατιωτικές αποφάσεις της κυριαρχίας. Τα πανεπιστήμια καταλαμβάνονται και γίνονται κέντρα αγώνα και πυρήνες αντεπίθεσης στην κυριαρχία. Έτσι έχουμε τις διεθνείς κινητοποιήσεις που ξεσπούν σε ΗΠΑ (1964), Ιαπωνία (1966), Ιταλία (1967), Μεξικό, Γερμανία και Γαλλία (1968).
Κατά τις επόμενες δεκαετίες, μέχρι σήμερα, έχουμε πλήθος περιπτώσεων όπου οι φοιτητές οικειοποιούνται τους πανεπιστημιακούς χώρους, επαναπροσδιορίζοντας και διευρύνοντας τον τρόπο χρήσης τους, ανοίγοντάς τους στην κοινότητα και προσδίδοντάς τους ρηξιακά χαρακτηριστικά. Όμως, κάθε φορά που το φοιτητικό κίνημα αποκτά ή τείνει να αποκτήσει γενικότερα πολιτικά χαρακτηριστικά και να διασυνδεθεί με ευρύτερα κομμάτια των εκμεταλλευόμενων (εργάτες, ανέργους κλπ), το κράτος επιχειρεί να καταλύσει το άσυλο και να καταστείλει βίαια τις δράσεις και τις κινητοποιήσεις, διεκδικώντας την απόφαση για την κατάσταση εξαίρεσης πέρα από οποιαδήποτε κοινωνική θέσμιση. Ιδιαίτερα μετά το 2003 και με πρόσχημα την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας παρατηρείται μια απροκάλυπτη παρέμβαση των διωκτικών αρχών στα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής.
ΜΕΡΟΣ ΙΙ - Το άσυλο στην Ελλάδα
Το άσυλο στην Ελλάδα αποτελεί εθιμικό δίκαιο από το 19ο αιώνα, όταν ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο στην Αθήνα το 1837. Ήδη από τον Δεκέμβριο του 1896 έχουμε την πρώτη φοιτητική εξέγερση, τα λεγόμενα Γαλβανικά, η οποία απέκτησε μάλιστα ένοπλη μορφή, με την κατάληψη του πανεπιστημίου και την καταπάτηση του ασύλου από την αστυνομία.
Η ιστορία του ασύλου είναι γραμμένη από τους αγώνες που δόθηκαν μέσα από αυτό αλλά και την κρατική καταστολή που το κατέλυσε βίαια, είτε με τη συναίνεση των πανεπιστημιακών αρχών και την άρση του ασύλου είτε ως απροκάλυπτη επίδειξη δύναμης και την καταπάτησή του.
Τα χρόνια της Χούντας
Κατά τη διάρκεια της Χούντας έχουμε μια κλιμακούμενη κρατική καταστολή και τρομοκρατία. Έτσι, τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας έχουμε ελάχιστες δημόσιες κινητοποιήσεις. Το ανταγωνιστικό κίνημα είναι υπό διωγμό, τα μέλη του είναι είτε στις φυλακές και στα ξερονήσια είτε έχουν βγει στην παρανομία και αρκετές, αν όχι οι περισσότερες, δράσεις αφορούν βομβιστικές επιθέσεις. Από το 1972 έχουμε μια σειρά από κοινωνικές κινητοποιήσεις που κλιμακώνονται κάθετα το 1973.
Τη χρονιά αυτή ξεσπούν μια σειρά από αγώνες με τις κινητοποιήσεις κατοίκων ενάντια στις απαλλοτριώσεις χωραφιών ή τις εγκαταστάσεις διυλιστηρίων καθώς και τις απεργίες των τυπογράφων και των συντακτών αθηναϊκών εφημερίδων, των τεχνικών της Ολυμπιακής, των αλιεργατών στην Καβάλα, στα τρόλεϊ και τη 48ωρη καθολική απεργία στη ΔΕΗ.
Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις, ενώ αρχικά παίρνουν κυρίως τη μορφή μαζικής αποχής από τις διαλέξεις, βαθμιαία μετασχηματίζονται σε καταλήψεις και σε δράσεις με επίκεντρο τα πανεπιστήμια. Παράλληλα, συνεχίζεται η κρατική καταστολή και η αστυνομία εισβάλει βίαια στο άσυλο:
Στις 14 Φεβρουαρίου η αστυνομία εισβάλλει στο Πολυτεχνείο διαλύοντας με βίαιο τρόπο τη συγκέντρωση 1500 φοιτητών και συλλαμβάνει 100 άτομα.
Στις 16 Φεβρουαρίου γίνεται κατάληψη της Νομικής από 2500 φοιτητές. Γίνεται έξοδος υπό μορφή πορείας και οι φοιτητές συγκρούονται με την αστυνομία και παρακρατικούς της ΕΚΟΦ.
Στις 21 Φεβρουαρίου ξεκινά διήμερη κατάληψη της Νομικής από 4000 φοιτητές. Την επόμενη μέρα, η Σύγκλητος δίνει άδεια άρσης του ασύλου και η αστυνομία εισβάλει.
Στις 16 Μάρτη γίνεται κατάληψη της πανεπιστημιακής Λέσχης στην Πάτρα από 500 φοιτητές, όπου εισβάλλει η αστυνομία και γίνονται δεκάδες συλλήψεις.
Στις 20 Μάρτη γίνεται κατάληψη της Νομικής, η σύγκλητος δίνει άδεια και η αστυνομία εισβάλλει βίαια με δεκάδες τραυματίες και πάνω από 100 συλλήψεις.
Στις 14 Νοέμβρη καταλαμβάνεται το Πολυτεχνείο. Εκτός από φοιτητές συρρέουν και εργαζόμενοι και ξεσπά εξέγερση με άγριες συγκρούσεις στο κέντρο της Αθήνας με δεκάδες νεκρούς κι εκατοντάδες τραυματίες.
Στις 16 Νοέμβρη καταλαμβάνεται η Πολυτεχνική σχολή στη Θεσ/νίκη.
Στις 17 Νοέμβρη κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος, κατεβαίνουν τα τανκς και γίνεται εισβολή στο Πολυτεχνείο.
Η πρώτη περίοδος της μεταπολίτευσης
Την πρώτη περίοδο της μεταπολίτευσης και μέχρι την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, αναπτύχθηκε μια πληθώρα αδιαμεσολάβητων ριζοσπαστικών κοινωνικών-ταξικών αγώνων που ανέδειξαν τις αξίες της συλλογικής δράσης, της αλληλεγγύης και το ξεπέρασμα των διαχωρισμών και κινήθηκαν επιθετικά ενάντια στην κυριαρχία και τα αφεντικά. Έτσι έχουμε τις απεργίες στη National Can, των οικοδόμων, των μεταλορύχων στου Σκαλιστήρη, τις σπουδάστριες του «Έλενα», στην ESCIMO, στην Πίτσος, ενάντια στο νόμο 330, καθώς και την 7μηνη κατάληψη των μεταλλείων της Μάντεμ Λάκκο και της Ολυμπιάδας.
Παράλληλα έχουμε μια βαθμιαία ριζοσπαστικοποίηση του φοιτητικού κινήματος η οποία κλιμακώνεται μετά το 1978. Στις 20 Μαρτίου 1978 στην Πάτρα, φοιτητές που έχουν καταλάβει το πανεπιστήμιο ξεκινούν πορεία προς τη νομαρχία. Ομάδες ΜΑΤ διαλύουν την πορεία βίαια και εισβάλλουν στο πανεπιστήμιο κυνηγώντας τους διαδηλωτές.
Στις 22/8 του 1978 η κυβέρνηση Καραμανλή περνά από το θερινό τμήμα της Bουλής νέο νόμο-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια. Μετά από ένα χρόνο εμπειρίας της εφαρμογής του νόμου στην πράξη καθώς και εσωτερικών διεργασιών, το φοιτητικό κίνημα ξεκινά να αναπτύσσει βαθμιαία μια σειρά από κινητοποιήσεις. Το κράτος προσπαθεί να τις καταστείλει βίαια και σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις (9/8 και 25/10) η αστυνομία εισβάλλει στη Νομική και ξυλοκοπά άγρια όποιον βρίσκει μπροστά της. Οι κινητοποιήσεις κορυφώνονται με μια σειρά από καταλήψεις που πραγματοποιεί το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι του κινήματος στο Χημείο (3/12) στην Πολυτεχνική Ξάνθης (4/12), το Γεωλογικό (7/12), το Φυσικό (10/12), τους Πολιτικούς Μηχανικούς του Πολυτεχνείου και τη Νομική Αθηνών (11/12). Τελικά, η κυβέρνηση κάτω από την πίεση των φοιτητών και το φόβο διασύνδεσής τους με ευρύτερους ταξικούς αγώνες, υποχωρεί και παίρνει πίσω τον νόμο στις 3 Ιανουαρίου 1980.
Στις 17 Νοέμβρη 1980, στην πορεία του Πολυτεχνείου, περίπου 20.000 διαδηλωτές αποφασίζουν να συγκρουστούν με την αστυνομία. Κατά τη διάρκεια των συμπλοκών, τα ΜΑΤ ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου τον Ιάκωβο Κουμή και τη Σταματίνα Κανελοπούλου. Καταλαμβάνεται το Πολυτεχνείο όπου ακροβολισμένοι ασφαλίτες πυροβολούν μέσα στο κτίριο, και τραυματίζουν σοβαρά δυο διαδηλωτές.
Τα χρόνια του ασύλου
Το 1981 το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει στην εξουσία και ένα χρόνο αργότερα κατοχυρώνει το άσυλο με τον νόμο 1268 της 16/7/1982. Στο νόμο αυτό υπάρχει για πρώτη φορά άμεση διατύπωση για το άσυλο: «το πανεπιστημιακό άσυλο συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς [δηλαδή τους πανεπιστημιακούς] χωρίς την πρόσκληση ή την άδεια του αρμόδιου οργάνου…». Όμως, το πραγματικό περιεχόμενο του ασύλου και ο βαθμός προστασίας που παρέχει σε όσους καταφεύγουν σε αυτό, αποκαλύπτονται μέσα από μια σειρά από εισβολές του κράτους και της αστυνομίας.
Στις 17 Νοέμβρη 1985, με το τέλος της διαδήλωσης για τo Πολυτεχνείο, ξεσπούν επεισόδια στα Εξάρχεια. Πυροβολείται πισώπλατα στο κεφάλι από αστυνομικό ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς. Αμέσως μετά καταλαμβάνονται σε ένδειξη διαμαρτυρίας το παλιό Χημείο και το Πολυτεχνείο. Το επόμενο πρωί γίνεται άρση ασύλου. Η αστυνομία εισβάλλει στο Χημείο με καταδρομική επιχείρηση από την ταράτσα και συλλαμβάνει 37 άτομα που ξυλοκοπούνται άγρια.
Στις 24 Οκτωβρίου 1991, μετά τη δολοφονία του καθηγητή Nίκου Tεμπονέρα, ξεσπούν συμπλοκές με την αστυνομία έξω απ' το υπουργείο παιδείας και μαθητές καταφεύγουν στο Πολυτεχνείο. Τα ΜΑΤ σε συνεργασία με ακροδεξιούς «αγανακτισμένους πολίτες» πολιορκούν επί ώρες το ΕΜΠ. Τα ξημερώματα καίγεται το κτίριο της Πρυτανείας από ομοβροντία δακρυγόνων, ενώ οι ελάχιστοι μαθητές είχαν συγκεντρωθεί σε άλλο χώρο μαζί με καθηγητές. Η Σύγκλητος δίνει την άδεια και τα ΜΑΤ εισβάλλουν συλλαμβάνοντας 28 άτομα.
Στις 17 Αυγούστου 1994, γίνεται κατάληψη στην ΑΣΟΕΕ σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους απεργούς πείνας Γ. Μπαλάφα κι Οδ. Καμπούρη. Με απόφαση της Συγκλήτου εισβάλλουν τα ΜΑΤ και συλλαμβάνουν 52 άτομα.
Στις 17 Νοέμβρη 1995, μόλις ξεκίνησε η πορεία του Πολυτεχνείου, τα ΜΑΤ εγκλωβίζουν περίπου 1.500 διαδηλωτές στο Πολυτεχνείο. Η Σύγκλητος αποφασίζει την άρση του ασύλου και το επόμενο πρωί οι 500 περίπου εναπομείναντες συλλαμβάνονται από την αστυνομία.
Στις 25 Ιανουαρίου 2011, καταφεύγουν στη Νομική Αθηνών 250 μετανάστες και ξεκινούν απεργία πείνας ζητώντας, ανάμεσα σε άλλα, τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Τη Δευτέρα 27/1, με μία στρατιωτικού τύπου επιχείρηση, εκατοντάδες ΜΑΤ και ομάδες ΔΕΛΤΑ περικυκλώνουν τη Νομική και αποκλείουν τους γύρω δρόμους. Τα ξημερώματα γίνεται άρση ασύλου και μετά από μια σειρά από πολιτικάντικους χειρισμούς και οπισθοχωρήσεις από κομμάτια της αριστεράς, οι μετανάστες μαζι με αλληλέγγυους αποχωρούν με πορεία και συνεχίζουν τον αγώνα τους σε άλλο κτίριο στην Πατησίων.
Πέρα όμως από τις περιπτώσεις άρσης του ασύλου ύστερα από την άδεια των πανεπιστημιακών αρχών έχουμε και μια σωρεία περιπτώσεων που η κρατική καταστολή εισέβαλε στο άσυλο “χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου”. Είναι αδύνατον να συγκεντρωθούν όλες οι περιπτώσεις καταπάτησης του ασύλου. Ειδικά μετά την τροποποίηση των διατάξεων από το νόμο Γιαννάκου (3549/2007) μέχρι την κατάργηση του ασύλου από το νόμο Διαμαντοπούλου (4009/2011), η αστυνομία έχει εισβάλει αναρίθμητες φορές σε χώρους των πανεπιστημίων.
Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα υφαίνεται ένα πλέγμα επιθέσεων ενάντια στο άσυλο αλλά και στις κοινωνικές ομάδες που δραστηριοποιούνται μέσα από αυτό. Από τη μια μεριά έχουμε πολιτικές πιέσεις κυρίως από τη δεξιά, την ακροδεξιά και τους φασίστες καθώς και την ίδια την αστυνομία για κατάργηση του νόμου. Ειδικά μετά την είσοδο του ΛΑΟΣ στη βουλή το 2007 οι πιέσεις εντάθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν. Από την άλλη, παρακρατικές και φασιστικές ομάδες συντονίζονται με τα ΜΑΤ και επιτίθενται σε καταλήψεις πανεπιστημίων, είτε με τη μορφή “αγανακτισμένων πολιτών” είτε απροκάλυπτα ως συγκροτημένες ομάδες κρούσης. Τέλος, όλα αυτά τα χρόνια έχουμε έναν ενορχηστρωμένο επικοινωνιακό και ιδεολογικό πόλεμο μέσα από τα ΜΜΕ, που σε κάθε περίπτωση δημιούργησαν το κατάλληλο κλίμα ώστε να προετοιμάσουν για την κρατική καταστολή και τελικά προώθησαν το πλαίσιο για την κατάργηση του ασύλου.
Τέλος, απο όλες τις στιγμές του ανταγωνιστικού κινήματος κατά την περίοδο αυτή, επιλέγουμε να μνημονεύσουμε τα γεγονότα του Χημείου, το Μαίο 1985. Στις 9/5 γίνεται συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων ως αντίδραση στις συνεχείς επιχειρήσεις "αρετής" που γίνονταν κάθε βράδυ με εξακριβώσεις και συλλήψεις. Διαλύεται από τα ΜΑΤ και σε απάντηση καταλαμβάνεται το Χημείο από 37 άτομα αποφασισμένα να τα παίξουν "όλα για όλα". Η κατάληψη λήγει καθώς επιτυγχάνεται το αίτημα για απελευθέρωση των συλληφθέντων. Οι καταληψίες αποχωρούν και ενώνονται με πορεία 1.000 αλληλέγγυων, φωνάζοντας "μέσα στο χημείο, μια χούφτα αναρχικοί, ξεφτίλισαν το κράτος και την καταστολή".
Εν κατακλείδι για το άσυλο
Το άσυλο, όπως και το εκάστοτε θεσμικό πλαίσιο, αποτελεί κατά κάποιο τρόπο αντανάκλαση του συγκεκριμένου συσχετισμού δυνάμεων που έχει λάβει ιστορικά ο κοινωνικός ανταγωνισμός. Δηλαδή, αποτελεί αντανάκλαση από τη μια μεριά του τρόπου με τον οποίο επιτίθεται η κυριαρχία και λαμβάνει χώρα η εκμετάλλευση και από την άλλη μεριά των μορφών πάλης και των διεκδικήσεων που αναλαμβάνει το ανταγωνιστικό κίνημα. Η νομική διατύπωση του ασύλου στην Ελλάδα, με το νόμο του 1982, αντανακλούσε την επίθεση που είχε εξαπολύσει το ανταγωνιστικό κίνημα κατά την αμέσως προηγούμενη ιστορική περίοδο και η οποία είχε εδαφικοποιηθεί κυρίως στους πανεπιστημιακούς χώρους και είχε αναδείξει ως συμβολική μορφή το πολυτεχνείο. Κατ' αντίστοιχο τρόπο, η αναθεώρηση του 2007 και η αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης το 2011, αντανακλούν την ολομέτωπη αντεπίθεση της κυριαρχίας τα τελευταία χρόνια και τον συσχετισμό των δυνάμεων προς όφελος του κράτους και του κεφαλαίου.
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω και κοιτώντας την ιστορία του ασύλου, από την περίοδο της χούντας, τη μεταπολίτευση, τη νομική του κατοχύρωση μέχρι και την κατάργησή του, μπορούμε να κάνουμε μια σειρά από σκέψεις για τη σχέση του ανταγωνιστικού κινήματος με αυτό:
Το ανταγωνιστικό κίνημα, όταν είχε τη δυναμική, κατάφερε να μετασχηματίσει σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές τους πανεπιστημιακούς χώρους σε κέντρο αγώνα, ζύμωσης των εξεγερσιακών υποκειμένων, διακίνησης ριζοσπαστικών ιδεών, και πυρήνα αντεπίθεσης στην κυριαρχία. Μέσα στο άσυλο αναπτύχθηκαν και εδράζονται μια σειρά από εγχειρήματα που περιλαμβάνουν στέκια, καταλήψεις στέγης ή ραδιοφωνικούς σταθμούς. Κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη 2008, οι πανεπιστημιακοί χώροι έπαιξαν σημαντικό ρόλο σαν εστίες εκδίπλωσης της εξέγερσης.
Από την άλλη, η “κάλυψη” του ασύλου περιχαράκωσε τις ρηξιακές δράσεις κομματιών του ανταγωνιστικού κινήματος μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους και σε ζώνες γύρω από αυτούς. Έτσι, τόσο ο τόπος και ο τρόπος εκδήλωσης των δράσεων, όσο και η γεωγραφική διασπορά αυτών, έγιναν σχετικά προβλέψιμες και άρα ελέγξιμες από το κράτος σε σύγκριση με τις δυνατότητες που ανοίγει το διευρυμένο αστικό τοπίο. Αυτό διαφαίνεται μέσα από τη στρατηγική τακτική της καταστολής να “οδηγεί” εξεγερτικές ομάδες μέσα στο άσυλο και να τις “εγκλωβίζει” εκεί. Η τακτική αυτή θα μπορούσαμε να πούμε ότι αφομοιώθηκε και από συγκεκριμένα κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος και αυτοαναπαράχθηκε από αυτά.
Κανένας χώρος δεν μπορεί να θεωρείται άβατο από τη στιγμή που η κυριαρχία διαθέτει τη στρατιωτική υπεροπλία. Η ιστορία της εισβολής της κρατικής καταστολής στα πανεπιστήμια είτε μέσω της νομικής άρσης του ασύλου είτε με το να το θέτει σε κατάσταση εξαίρεσης, το δείχνει ξεκάθαρα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία κινηματική “καβάντζα”.
Οι στιγμές που το ανταγωνιστικό κίνημα κατάφερε να προασπιστεί ένα εγχείρημα, είτε αφορά το άσυλο είτε οποιοδήποτε άλλο κοινωνικά οικειοποιημένο χωροχρόνο, αυτό έγινε όταν υπήρχε η απαραίτητη δυναμική, είχαν αναπτυχθεί οι αναγκαίες κινηματικές σχέσεις και υπήρχε ο κατάλληλος συσχετισμός δυνάμεων απέναντι στην κυριαρχία. Δηλαδή, η ίδια η δυναμική του ανταγωνιστικού κινήματος μπορεί να αναλάβει την προάσπιση ενός εγχειρήματος και όχι μια νομική κατοχύρωσή του.
Η κινηματική δυναμική που θα προασπίσει ουσιαστικά ένα εγχείρημα δεν μπορεί να προκύψει σαν αποτέλεσμα κάποιας πολιτικής συμφωνίας ή πολιτικού συμβιβασμού (με άλλα λόγια πολιτικαντισμού) αλλά με την ανάπτυξη ουσιαστικών κινηματικών σχέσεων αμοιβαίου σεβασμού, εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης. Αξίες που κατακτιούνται μέσα από κοινή ιστορία αγώνα, κινηματική ευθύτητα και μοίρασμα και όχι μέσα από προσχηματικότητα, ευκαιριακότητα και πολιτικό υπολογισμό.
Τέλος, η προάσπιση οποιουδήποτε εγχειρήματος προϋποθέτει και τη διαθεσιμότητα αυτών που το αναλαμβάνουν. Η διαθεσιμότητα αυτή περιλαμβάνει κατάθεση χρόνου, ενέργειας, πάθους αλλά προπάντων την επιλογή να προασπιστείς με την ίδια σου τη σωματικότητα την υπόθεση που έχεις αναλάβει. Εκεί εδράζεται και η διάσταση της ευθύνης, δηλαδή να μπορείς να αναλάβεις το κόστος των επιλογών σου. Να μην επαναπαύεσαι και να μη μεταθέτεις σε άλλους να φέρουν σε πέρας αυτό που θεωρείς ότι χρειάζεται να γίνει και η κινηματική απόφαση να μην εξαντλείται σε δηλώσεις, προσχηματικές κινήσεις ή θεαματικότητα αλλά στην έμπρακτη και σε βάθος στήριξη του εγχειρήματος.
Το άσυλο αποτέλεσε ιστορικό πεδίο για να αναπτυχθούν μια σειρά από σημαντικές δράσεις και εγχειρήματα. Χωρίς να παραγνωρίζεται η αδιαμφισβήτητη σημασία των αγώνων μέσα απο το άσυλο, το ανταγωνιστικό κίνημα δεν μπορεί να περιχαρακώνεται πίσω από αυτό καθώς ο ορίζοντας του εκτείνεται πολύ πιο πέρα από οποιαδήποτε νομική κατοχύρωση, ιστορική εδαφικοποίηση ή συμβολικοποίηση της εξέγερσης. Αν κάτι πρέπει να μας απασχολεί δεν πρέπει να είναι η νομική κατάργηση του ασύλου καθεαυτή, αλλά η συνθήκη του κοινωνικού ανταγωνισμού που επέφερε κάτι τέτοιο, η κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή το ανταγωνιστικό κίνημα καθώς και η οργάνωση και η δημιουργία των κατάλληλων κοινωνικών διεργασιών ώστε να αντεπιτεθούμε στην κυριαρχία.
Η δράση στεγνώνει τα δάκρυα.





κείμενο: 
Κοσμάς από
Εφημερίδα 'Απατρις / φύλλο 15 Οκτώβρης 2011
περισσότερες πηροφορίες:
http://apatris.info/

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Μέσα από τα μάτια ενός διαδηλωτή: "Ο σκοπός (δεν) αγιάζει τα Μέσα (Μαζικής Ενημέρωσης)": Ψέματα και απλές Αλήθειες για την Πλ. Συντάγμοτος στις 20 Οκτώβρη 2011




















Επειδη μαλλον ολοι λίγο πολύ τα ειδατε στις ειδησεις, ή τα διαβασατε στις εφημεριδες, αλλα λιγοι εισασταν εκει να τα δειτε με τα ματια σας, παραθετω εδω περισσοτερο τα νευρα μου, παρα μια καποια ενημερωση. Αφου επεσε στα χερια μου μια εφημεριδα, και αφου χθες μετα την πορεια παρακολουθουσα ολο το βραδυ  τηλεοραση, ραδιο και διαδυκτιο, σημερα πια μπουχτισα. ΤΟ ΤΙ ΨΕΜΑ ΠΕΦΤΕΙ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ! Πρεπει να καταλαβουν ολοι μια και καλη, οτι τα ενημερωτικα μεσα μαζικης απατης  ΠΟΤΕ δεν θα λενε την αληθεια, μονο την αληθεια και ολη την αληθεια, γιατι πολυ απλα εχουνε δικια τους (πολιτικη) ατζεντα. Συνενοχοι παρακινησιολογοι μιας γαμημενης κοινωνίας σκατοψυχίας και μιζέριας.

Για αρχη μια λεζαντα της σημερινης (21/10/11) Καθημερινης:

ΣΟΚ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΜΗ ΒΙΑ

Ενας νεκρος – Αγρια επιθεση κουλουλοφορων σε μελη του ΠΑΜΕ.

Σας λεω εγω τωρα αυτο ειναι ψεμματα. Ο νεκρος δυστυχως δυστυχως ειναι αληθεια, αλλα τα υπολοιπα εγιναν εντελως αναποδα. Οσο για την ωμη βια, ποτε δεν καταδικαζεται οταν ασκηται απο τα νομιμα, μισθωμενα γουρουνια του κρατους.
Ας αρχισουμε απο την αρχη. Το ΠΑΜΕ εξαπανεκαθεν εκανε τις πορειες του λιγο πριν ή λιγο μετα ολες τις υπολοιπες ομαδες. Χθες ομως, για καποιο λογο, αποφασισε οτι θα κανει ολοκληρη πορεια μονο του, θα παει απο νωρις, θα κατσει μεχρι αργα, ΚΑΙ θα εχει μαζι του ομαδα περιφρουρισης/ κρουσης, ετοιμη με κρανη, παλουκια και μασκες. Μετα απο χρονια δειλης (εως και αδιαφορης?) παρουσιας στις πορειες, θυμηθηκε χθες, την μερα που θα ψηφιζονταν το πολυ-νομοσχεδιο, να δειξει την…αφοσιωση του στο… “κινημα”.


Δεν ξερω τι τους εταξε η Παπαρηγα, αλλα κατεβηκανε, σχηματισανε ανθρωπινες αλυσιδες, με τα ετοιμοπολεμα κομματοσκυλα στις πρωτες 5 γραμμες ΜΕ ΠΛΑΤΗ ΣΤΑ ΜΑΤ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΡΝΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ και προστατεψανε την Βουλη και τον αγνωστο στρατιωτη. (Τον προστατευουν απο παραβατες μπας και ατιμωθει η μνημη του. Ολα τα αισχη που κανει η κυβερνηση ακριβως απο πανω του ομως δεν βλαπτουν την μνημη του ε? Ζωα, ε ζωα! Υποκριτες!)
Σε αυτο το σημειο να πω πως εδω και πολλους μηνες (βιαιων) εκδηλωσεων εχει γινει πλεον κοινο θεαμα ο κοσμος να φοραει μασκες, μαντηλια και θαλασσινα γυαλακια για να προστατευτει απο τα χημικα των ΜΑΤ. Οποτε ο ορος “κουκουλοφορος” ειναι εδω και πολυ καιρο αρκετα ρευστος. Επισης το να μπλεκουν επιτηδες τα μεσα τους “αγνωστους γνωστους” κουκουλοφορους με την ακροαριστερα και αναρχια γινετε για συγκεκριμενο λογο, να στοχοποιησουνε συγκεκριμενες κοινωνικες και πολιτικες ομαδες, ωστε να σπρωχνουν συγκεκριμενες ιδεολογιες στον κοσμο που τους παρακολουθει/διαβαζει. Τελος ειναι τουλαχιστον επαγγελματικα αισχρο να γινετε χρηση γενικευσεων του τυπου “οι κουκουλοφοροι που βρισκοντα στο κατω μερος της πλατειας” και  “οι νεαροι που πεταγανε μολοτοφ” και να συγχεονται επιτηδες και αυθαιρετα οι εννοιες “διαδηλωτης” και “κουκουλοφορος”. Ξερετε ΠΟΣΟ κοσμο ειχε στο κατω μερος της πλατειας?! Χιλιαδες! Πιστεψτε με, δυστυχως οι κουκυλοφοροι δεν ειναι τοσοι…Και γιατι να ειναι μονο ‘νεαροι’? Αφου ειχε και νεαρες, και μεσηλικες, και φοιτητες, και λυκειοπαιδα και ΚΚΕδες και ασχετους και τουριστες και ασφαλιτες και παρ’τον εναν και βαρα τον αλλον…
Λοιπον, απο πολυ νωρις λοιπον, το ΠΑΜΕ περικυκλωσε το κοινοβουλιο, και ειχε τοποθετησει  ομαδες του σε διαφορα σημεια της πλατειας. (εγω πρωτα φορα ειδα τοσους ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΚΝΑΤ και ΠΑΜΕ ολους μαζι. Επιδημεια λεμε..) Οι ειδησεις και οι κωλοφυλλαδες θα σας πουν το εξης:ομαδες κουκουλοφορων εισεβαλαν στο μπλοκ του Δε Πληρωνω και επιτεθηκαν απροκαλεστα σε μελη του μπλοκ του ΠΑΜΕ.

ΛΑΘΟΣ! Δεν εγινε ετσι. Αντιθετως.

Μελη το μπλοκ Δε Πληρωνω ανεβηκε την Κ.Σερβιας μεχρι την εισοδο της Μεγαλης Βρετανιας και προσπαθησε να ανεβει στο πανω μερος της πλατειας. Ομως μελη του ΠΑΜΕ δεν τους επετρεψε να ανεβουν και επεσε βρισιδι και μερικες αδεσποτες.
Το μαυρο μπλοκ, μαζι με αλλους διαφορους ανεβηκαν προς το σημειο να φωναξουν συνθηματα και να δειξουν στο ΠΑΜΕ πως η πλατεια δεν τους ανηκει και πως αμα θελει και η κυρα Σουλα απο διπλα να διαμαρτυρηθει εξω απο το Κοινοβουλιο, μπορουσε.
Ο υπολοιπος κοσμος που βρισκοταν στο κατω μερος της πλατειας επι της Σταδιου δεν ειχε καταλαβει τι γινοταν, μιας και απο μακρια με τοσο κοσμο σιγα μη καταλαβεις και τι τρεχει, και καθονταν χαλαροι, απλοι παρατηρητες. Μονο αφου πεσανε οι πρωτες πετρες καταλαβε ο κοσμος οτι υπηρχε συγκρουση. Στην αρχη οι περισσοτεροι νομιζαν πως ειχε επιτεθειη αστυνομια . Ποσο λαθος καναμε.
Μελη του ΠΑΜΕ, αφου αποδοκιμασανε κοσμο του Δεν Πληρωνω και οσων αλλων φτασανε στο σημειο, αρχισαν και τους τραμπουκισμους και το ξυλο με καποιους, με αποτελεσμα ο απλος κοσμος να φυγει αρων αρων! Δεν εχει σημασια αμα το ξυλο αρχιζει απο τα ΜΑΤ, τους κουκουλοφορους ή μελη του ΠΑΜΕ, οταν αρχιζει ξυλο η διαδηλωση σπαει.



Και χθες το πρωτο σπασιμο το εκανε το ΠΑΜΕ. Ποτε ξανα στη ζωη μου δεν εχω δει μελη του ενος μπλοκ να την πεφτουν σε μελη ενος αλλου. Μονο φασιστες εχω δει να κανουν τετοια πλαγματα. Μαλιστα, λεγετε πως οταν το ΠΑΜΕ εκανε το πρωτο του πεσιμο στο όποιο μπλοκ ειχε μεινει εξω απο τα ξενοδοχεια (τετοια ωρα πλεον κυριως αναρχικοι, αντιεξουσιαστες, χουλιγκανια και κοσμος ετοιμπολεμος γενικα), ακροδεξιοι βρισκονταν μαζι με το ΠΑΜΕ, αλλα για καποιο λογο δεν επεφταν σφαλιαρες…φανταζομαι μολις εγινε το πεσιμο αρχισαν να τις ριχνουν μεταξυ τους…
Για καμια ωρα επεφτε πολυ ξυλο, μπολικες πετρες και μερικες αδεσποτες μολοτοφ. Κακως φυγανε κ οσες φυγανε, μιας και (κακως) ειχε και ασχετο κοσμο το ΠΑΜΕ στην πρωτη του γραμμη να τις φαει. Επισης να υπενθυμισω πως πτυσσομενα γκλοπ, παλουκια, κρανη, καπνογονα, δυναμιτακια μπορει να βρει ο οποιοδηποτε, μιας και οπλα ολων των ειδων πωλουνται ελευθερα σε διαφορα μαγαζια με στρατιωτικα, κυνηγετικα κτλ, απ’οπου εφοδιαζεται και η Σουλα της γειτονιας…
Μετα το ξυλο μελη του ΠΑΜΕ κανανε κυκλωτικη και βγηκανε στην Σταδιου να ξαναχτυπηθουν με οποιους βρισκονταν εκει. Δηλαδη καθε καρυδιας καρυδι. Κυριολεκτικα, αναμεσα τους και μια φιλη μου.  Εισεβαλε (επιτελους? Αχχαχα) και η αστυνομια με μερικα χημικα και καθαρισε η φαση στην κατω πλευρα. Τα υπολοιπα εγιναν καπως οπως συνηθως. Σπρωξανε κοσμο στην σερβιας, την ερμου και την μητροπολεως (στυσανε και καραουλι στο μοναστηρακι και εδεσε και η κλουβα με τις προσαγωγες), ακολουθησε βεβαιως βεβαιως ανταλλαγη πετρων/χημικων μεταξυ ΜΑΤ και των ετοιμοπολεμων σε διαφορους δρομους, καθως και κλεισιμο διαφορων εισοδων της πλατειας απο ΜΑΤ. Μελη του ΠΑΜΕ (και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ αν ειδα καλα απο το πανο) πισω απο τα ΜΑΤ, με τα ματια στραμμενα στον υπολοιπο κοσμο που τους φωναζε “ΚΚΕ το κομμα του χαφιε“ (και "Αυτοί, Αυτοί Φυλάνε τη Βουλή").



Μετα επεσε και η ειδηση για τον καημενο 53χρονο νεκρο οικοδομο απο τον Βυρωνα και εδεσε το στορι. Αρχικα τα μεσα λενε πως χτυπηθηκε με πετρα και αφου μεταφερθηκε στον Ευαγγελισμο πεθανε λογω της συγκρουσης, που κατα τα μεσα ξεκινησαν οι κουκουλοφοροι. (Αρα οι κουκουλοφοροι τον σκοτωσαν, λεει η Σουλα) Μετα ο ιατροδικαστης/υπευθυνος του νοσ. Ευαγγελισμου λεει πως τελικα ο ατυχος πεθανε απο καρδιακη ανακοπη, λογω εντασης και αναπνευστικων προβληματων. Λιγο μετα μαθαινουμε οτι τελικα ΔΕΝ δεχτηκε πετρα, ουτε βρισκοταν καν στο μπλοκ του ΠΑΜΕ στο σημειο της Μεγαλης Βρετανιας, αλλα στο Ζαππειο και οτι ενω βρισκοταν εκει, μερικα μετρα απο τα ποδια του ειχε πεσει δακρυγονο των ΜΑΤ (Και λεει η Σουλα αρα τα ΜΑΤ τον σκοτωσαν!). 

Η αστυνομια βεβαια δηλωνει πως δεν εκανε χρηση χημικων σε αυτο το σημειο (μπουρδες κυραΣουλα, σου λεω γω, φαινονται ξεκαθαρα τα σημεια οπου πεφτουν) και ας συνεχιζαν να αναθυμιαζουν για ωρες, προκαλωντας ασχημα αναπνευστικα.
Κι ομως, ευλαβικα τα καθεστωτικα μεσα αναπαρηγαγαν τις λανθασμενες δηλωσεις πολιτικων και κομμματων, συμπληρωνοντας τις δηλωσεις τους σα καψουρεμενα παιδακια. ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ! Αφου βαλανε την Παπαρηγα να σχολιασει την δραση των κουκουλοφορων, ποιά? Τη Παπαρηγα! Και λενε οτι οι κουκουλοφοροι υπονομευουν και αμαυρωνουν το δικαιωμα στην διαμαρτυρια, οχι τα κομματα που εσκεμμενα εδω και χρονια υπονομευουν τον λαο που γαμανε. Οχι τα μεσα που πουλανε μπουρδες και λενε οτι θελουν απο τα ψηλα γραφεια τους, υπερανω ολων, στα παπαρια τους ολα! Ειναι προσβολη στα σκυλια να αποκαλουμε σκυλια τους δημοσιογραφους. Οσο προσβολη ειναι στα γουρουνια να λεμε ετσι τους μπατσους. Τα σκυλια και τα γουρουνια ειναι πολυ ανωτερα οντα. Και παραθετω.
[...] Ο προεδρος της ΝΔ κ. Α.Σαμαρας αναφεθηκε σε “τυφλη βια των κουκουλοφορων” που οδηγησε στην απωλεια ενος συνανθρωπου μας. [...] Το ΚΚΕ σε ανακοινωση του κανει λογο για ¨”σχεδιασμενα οργανωμενες ομαδες σε διατεταγμενη αποστολη”, που επιχειρησαν να διαλυσουν τη συγκεντρωση του ΠΑΜΕ και προσθετει οτι αποτελεσμα της επιθεσης αυτης ηταν ο θανατος του 53χρονου και τραυματισμος δεκαδων διαδηλωτων του ΠΑΜΕ. [...]
Αυτο που παραλειπουν βεβαια να πουνε ειναι οτι δεν τραυματιστικαν μονο του ΠΑΜΕ, αλλα και πολλοι αλλοι. Απο το ΠΑΜΕ! Επισης, ενω ανακοινωθηκε χθες το βραδυ (μεταξυ 20.30-22.00) πως δεν φταιει η συγκρουση για τον θανατο του αδικοχαμενου (πραγματικα αδικα, ξεφτιλα), σημερα το πρωι ακομα ριχνουν το φταιξιμο στην “δολοφονικη επιθεση κουκουλοφορων”! Αμα ειχε γινει αλλιως, και τελικα ο ατυχος ειχε οντως παει στην ομαδα κρουσης και ειχε οντως φυγει απο πετρα, τοτε να δειτε που και παλι θα εφταιγαν οι γνωστοι αγνωστοι. Οχι το ΠΑΜΕ που εδωσε εντολη να συγκροτηθει προκλητικη ομαδα περιφρουρισης,  και να κανουν φασιστικη καταληψη στην πλατεια,και να μην εμπλακουν τα ΜΑΤ, και να πιασουν διαδηλωτες και να τους παραδωσουν στους μπατσους. Δεν φταιει το ΠΑΜΕ και το καθε ΠΑΜΕ που ασκει φτηνη απατηλη και λαικη πολιτικη, που τελικα το ιδιο τραμπουκοι ειναι με την αστυνομια και τους φασιστες και τους χουλιγκανους, που κανει πλατες στη κυβερνηση μπας και μετα τις εκλογες φαι κατι απο το ψοφιμι της εξουσιας.
Τα βιντεο οπου μελη του ΠΑΜΕ πλακωνουν κοσμο δεξια και αριστερα υπαρχουν στο διαδυκτιο. Και οχι μονο υπαρχουν, αλλα τα μεσα ενω δειχνουν μελη του ΠΑΜΕ να πλακωνουν στις σκαλες κοσμο, τους αποκαλει μπαχαλακηδες. Βιντεο οπου μελη του ΠΑΜΕ κανουν ντου και τρεχουν, τα μεσα τους λεει κουκουλοφορους… ενω ειναι του ΠΑΜΕ!!
















ΨΕΜΜΑΤΑ! ΩΜΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΣΑΣ ΛΕΩ!  ΨΕΥΤΕΣ, ρουφιανοι του συστηματος κωλοκαναλα!!
Οπως βεβαια υπαρχουν και τα υποπτα βιντεο οπου διαφοροι κουκουλοφοροι συνεννοουνται με ΜΑΤ (κουκουλοφοροι ασφαλιτες). Οπως και βιντεο οπου ΜΑΤ ριχνουν με τα γκλοπ κατευθειαν και μονον στο κεφαλι. Αυτα δε τα εβαλε ποτε λεζαντα η κωλο-Καθημερινη και η καθε πεταμενη συμφεροντολογα φυλλαδα! Που σε καθε πορεια πλακωνουν και συλλαμβανουν αθωο κοσμο και ριχνουν δεκαδες χημικα. Θα μου πεις πριν ενα δεκαημερο που τα ΜΑΤ πλακωνανε φωτορεπορτερ το εδειξαν οι ειδησεις, οποτε ‘νταξει….Σκατά!

 

Αισχος σε ΟΛΟΥΣ οσους ασκουν τυφλη βια. Αισχος στο ΠΑΜΕ που χθες εδωσε καθαρο μυνημα για τις προθεσεις του. Αισχος στα ΜΕΣΑ μαζικής εξαπάτησης που πουλανε ψεμματα για να καθοδηγησουν την κοινη γνωμη. Αισχος σε οσους ξαναψηφιζοντας (τα ιδια λαμογια κιολας!) νομιζουν οτι κατι θα αλλαξει.

Να παν να πνιγουν ολοι ρε! ΟΛΟΙ! ( κάνε κλικ για ένα ξεφτιλισμένο σχόλιο και 111 φωτογραφίες από καθεστωτική οικονομική εφημερίδα)


το κείμενο γράφτηκε στο μπλογκ Nemesis Knox

Διαβάστε την πολιτική ανακοίνωση του Κενού Δικτύου σχετικά με τον ρόλο του Κ.Κ.Ε. στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 19 και 20 Οκτώβρη 2011:
http://voidnetwork.blogspot.com/2011/10/void-network-political-announcement-for.html 

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

«Oι 10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών», απο την γαλλική αναρχική εφημερίδα Le Grand Soir


























1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ


Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών.

Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει  καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).


2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ


Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.


3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ


Για να γίνουν αποδεκτά  τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.


4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ


Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.


5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ


Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).


6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ


Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.


7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ


Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).


8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ


Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…


9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ


Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.


10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ


Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Τί κάνεις όταν πέσει δακρυγόνο; (Υγεία, Πρώτες Βοήθειες και Αντιμετώπιση Δακρυγόνων στην Διαδήλωση) από το Πρακτορείο Rioters
























Το να αναπνέει κανείς μέσα στα δακρυγόνα, ή ακόμα να το νιώθει στα μάτια του, δεν έχει καθόλου πλάκα. Αυτός προφανώς, είναι ο σκοπός τους. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να κάμψουμε την αποτελεσματικότητα των δακρυγόνων, και να μαστε σε θέση να συνεχίσουμε να μαχόμαστε.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε σχετικά με τα δακρυγόνα είναι ότι αποτελούν πρωταρχικά ένα όπλο ΦΟΒΟΥ. Ναι το δακρυγόνο είναι ενοχλητικό. Αλλά ο παράγοντας του φόβου που προκαλείται από τις ρίψεις δακρυγόνων είναι ένα πολύ πιο αποτελεσματικό μέσο διάλυσης ενός πλήθους απ’ ότι το ίδιο το δακρυγόνο. Κανόνας πρώτος λοιπόν είναι να ηρεμήσουμε.

Το δακρυγόνο συχνά εκτοξεύεται σε μορφή χειροβομβίδων. Αυτές μπαίνουν στην κάνη ειδικών όπλων και πυροδοτούνται με “άσφαιρα”. Έτσι, όταν ρίξουν δακρυγόνο, θα ακούσετε τον ήχο των όπλων. Μην ανησυχείτε: δεν σας πυροβολούν.

Αφού ακούσετε τον κρότο, κοιτάξτε ψηλά. το βομβίδιο θα κάνει μια παραβολική πορεία προς τον προορισμό του αφήνοντας ένα ίχνος λευκού καπνού. Αν δεν κατευθύνεται κατά πάνω σας, δεν υπάρχει λόγος να μετακινηθείται. Μείνετε ακίνητοι προς το παρόν. Προειδοποιείστε τους ανθρώπους γύρω σας ότι πέφτει δακρυγόνο, και προσπαθείστε να δείτε πού θα προσγειωθεί. Αν πέφτει κοντά σας, προετοιμαστείτε να κρατήσετε την αναπνοή σας εισπνέοντας μια γερή αναπνοή.

Το βομβίδιο θα κάνει μια μικρή έκκρηξη. Συνήθως αυτό θα γίνει όσο είναι ακόμα στον αέρα, αν και όχι πάντα. Ξανά, κάτι τέτοιο έχει μια ψυχολογική επίπτωση αν δεν είναι κανείς εξοικειωμένος. Μετά την έκρηξη, θα παραμείνει ένα μικρό εξάρτημα που βγάζει καπνό. Είναι μεταλλικό και συνήθως στο μέγεθος μιας μπάλας του τέννις. Θα στροβιλίζεται στο έδαφος βγάζοντας δακρυγόνο αέριο.
Ο άνεμος είναι φίλος σου. Κινήσου προς την μεριά απ’ όπου φυσάει. Ο άνεμος θα παρασύρει το μεγαλύτερο μέρος του αερίου μακριά σου. Μην πανικοβάλεσαι. ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ. Ο πανικός είναι ακριβώς το αποτέλεσμα που προσπαθεί να δημιουργήσει η αστυνομία.

Αν έχεις γάντια και κάτι για να καλύψεις το πρόσωπό σου (θα πούμε γι αυτό σε λίγο), μπορείς να σηκώσεις το βομβίδιο και να το πετάξεις πίσω προς την μεριά της αστυνομίας. Αυτό είναι η πιο ενσυνείδητη κίνηση που μπορείς να κάνεις για να προστατέψεις τους φίλους σου στο δρόμο. Το βομβίδιο θα είναι καυτό, οπότε τα γάντια είναι μάλλον απαραίτητα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: το να σηκώσεις το βομβίδιο θα σημαίνει ότι τα ρούχα σου θα ποτίσουν με δακρυγόνο. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως δυσάρεστο και απαιτεί σκληρό πλύσιμο και απορριπαντικό το συντομότερο δυνατόν. Κυρίως: απόφυγε κάθε επαφή μεταξύ των εμποτισμένων ρούχων και του προσώπου σου, καθώς τα χημικά συστατικά παραμένουν ενεργά ακόμα και μέρες αργότερα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: μη σηκώνεις βομβίδιο που δεν έχει σκάσει. Μπορείς να τραυματιστείς αν εκκραγεί στα χέρια σου. Μερικά είναι επίσης, τσούφια. Δεν είναι φρόνιμο πάντως να υποθέσεις ότι ένα βομβίδιο που δεν έχει εκκραγεί είναι τσούφιο.

Υποθέτοντας ότι δεν έχεις μάσκα αερίων (η οποία είναι απαραίτητη για πιο μακροχρόνιες κινήσεις μέσα σ’ ένα περιβάλλον ασφυκτικό από δακρυγόνα), ένα φουλάρι ή άλλα ρούχα εμποτισμένα σε ξύδι ή χυμό λεμονιού θα σου επιτρέψουν να αναπνεύσεις για ένα μικρό διάστημα σχετικά καθαρά, όσο χρειάζεται για να απομακρυνθείς από το πεδίο όπου πέφτουν τα δακρυγόνα. Καλύψου! το ξύδι από μηλίτη μυρίζει λιγότερο και προτιμάται. Το να αναπνέεις σε ξύδι δεν είναι ευχάριστο, αλλά σε σχέση με το δακρυγόνο είναι σαν να αναπνέεις σε καθαρό αέρα. Δυστυχώς, η προστατευτική δράση του ξυδιού κρατάει λίγο (μερικά λεπτά), κι έπειτα το φουλάρι σου θα νωτίσει. Μπορείς να έχεις μαζί σου μερικά ακόμη. Το να ξαναδέσεις ένα νωτισμένο φουλάρι στο πρόσωπό σου δεν είναι καθόλου καλή ιδέα. Σιγουρέψου ότι το φουλάρι σου καλύπτει πλήρως την περιοχή της μύτης και του στόματός σου. Πρέπει να φοράς γυαλιά. Γυαλιά αεροστεγή. Το να έχεις έναν οξύ πόνο στο άνω αναπνευστικό σου παλέυεται. Το να σε καιν τα μάτια σου και να τρέχουν ποτάμια δακρύων την ίδια στιγμή, όχι.

Δυο σημαντικές σημειώσεις εδώ: Καταρχήν ΜΗΝ ΦΟΡΑΤΕ ΦΑΚΟΥΣ επαφής σε κάθε εκδήλωση όπου υπάρχει πιθανότητα να γίνει ρίψη δακρυγόνων. Οι φακοί θα παγιδεύσουν το δακρυγόνο πάνω στα μάτια σας, κάτι που εκτός του ότι είναι εξαιρετικά οδυνηρό, θα καταστρέψει την κόρη των ματιών σας. Δεύτερον, σε αρκετά μέρη (στμ. και στην Ελλάδα πρόσφατα με τον “κουκουλονόμο”) έχει εφαρμοστεί πρόσφατα μια νομοθεσία ενάντια στην χρήση μασκών. Σε ορισμένες νότιες πολιτείες κάτι τέτοιο έγινε με το πρόσχημα της Κου Κλουξ Κλαν. Στις μέρες μας κύριος στόχος της νομοθεσίας αυτής είναι οι αντιστεκόμενοι που δεν θέλουν να αναγνωρίζουν τα χαρακτηριστικά τους και να καταχωρούνται στους φακέλους των μυστικών υπηρεσιών. Οπότε, έχετε υπόψην ότι ακόμα και το να φοράς μια μάσκα ή ένα φουλάρι μπορεί να είναι παράνομα. Ναι, το να προστατεύεσαι από την αστυνομική βία, ακόμα και παθητικά, μπορεί να σε οδηγήσει στην φυλακή.
Μια περιγραφή μου του τί αισθάνεται κανείς όταν έρχεται σε επαφή με δακρυγόνο είναι η εξής: νιώθεις σαν το εσωτερικό του κεφαλιού σου να καίγεται από οξύ. Υπάρχει ένας πόνος που σε καίει και πιθανότατα ένα συναίσθημα βλενών, δακρύων και σαλιού να τρέχουν (στμ. δεν είναι παρά οι φυσικές διεργασίες του οργανισμού προκειμένου να ανταπεξέλθει). Φτύσε, φύσα την μύτη σου, κάνε γαργάρες και φτύνε. Αν είναι απαραίτητο, ξέπλυνε τα μάτια σου με τρεχόμενο νερό από μέσα προς τα έξω, βάζοντας το κεφάλι κάτω από τη βρύση και στο πλάι.
ΠΡΟΣΟΧΗ: κάντε μερικές δοκιμές πριν το κάνετε αυτό στην πραγματικότητα. Ελάτε σε επαφή με κοντινές σας ομάδες ακτιβιστών και ενημερωθείτει. Έχετε υπόψην ότι το ξέπλυμα των ματιών για περίπτωση ψεκάσματος με σπρέυ πιπεριού είναι μια εντελώς διαφορετική διαδικασία.

Το πως θα αντιδράσει ο κάθε άνθρωπος στο δακρυγόνο, είναι και θέμα οργανισμού. Έχω δει ανθρώπους να ορμάνε απροστάτευτοι στους μπάτσους και να ψεκάζονται για ώρες, μόνο με τη θέληση της δύναμής τους. Ωστόσο μην περιμένετε ότι είναι τόσο εύκολο. Μπορεί να εκπλαγείται όμως.

Τέλος, το διαλυμένο δακρυγόνο πλανάται στον αέρα για ώρες. Τα μάτια, η μύτη, ο λαιμός μπορεί να παραμείνουν ερεθισμένα για αρκετές ώρες μετά την επαφή, ειδικά αν έγινε εκτεταμένη χρήση.

Υπάρχουν δυο βασικοί τύποι δακρυγόνων, τα CS και τα CN. Τα CN είναι 3 με 10 φορές πιο τοξικά από τα CS. Σε υψηλές δόσεις και μέσα σε κλειστούς χώρους μπορούν να αποβούν θανάσιμα. Τα CS από την άλλη, εκτός από τα γνωστά αποτελέσματα, μπορούν να καταλήξουν σε βαριά εγκαύματα και καρδιακές επιπλοκές. Οι επιπτώσεις τους πάντως δεν έχουν ερευνηθεί διεξοδικά.

Αντιμετώπιση δακρυγόνων


Δακρυγόνα/ασφυξιογόνα:

Το δακρυγόνο ανακαλύφθηκε από κάποιους αμερικάνους χημικούς στα 1928. Αναπτύχθηκε σαν όπλο στη διάρκεια του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου αλλά χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα για πρώτη φορά στον πόλεμο του Βιετνάμ. Την πιο συχνή του χρήση όμως βρήκε στα επόμενα χρόνια από τις κατασταλτικές δυνάμεις των κρατών ενάντια σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις του “εσωτερικού εχθρού”. Η χρήση του αποσκοπεί στο να καταστήσει το “θύμα” ανίκανο να αντισταθεί ή να ξεφύγει ώστε να περάσει υπό τον έλεγχο των δυνάμεων της τάξης. Οι πιο κοινοί τύποι δακρυγόνων/ασφυξιογόνων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ είναι οι: CS (o-chlorobenzylidenemalononitrile) και CN (w-chloroacetophenone). Κάποιες συνέπειες της έκθεσης του οργανισμού σ’ αυτά είναι: έντονος ερεθισμός των ματιών που προκαλεί δάκρια ή και προσωρινή τύφλωση, ερεθισμός των βλενογόννων της μύτης, της τραχείας, των πνευμόνων, βήχας, ερεθισμός του λάρυγγα και του στομάχου, τάση για εμετό, πιθανότητα διάρροιας, άγχος-αύξηση των σφιγμών, εφίδρωση, δερματικοί ερεθισμοί. Σε περιπτώσης εισπνοής μεγάλης ποσότητας, έχει καταγραφεί σε τοξικολογική μελέτη ακόμη και χημική πνευμονίτιδα αλλά και θανατηφόρο πνευμονικό οίδημα, καρδιακές προσβολές, γαστρεντερίτιδα, ηπατοκυτταρικές λοιμώξεις, θάνατοι. Το CS ιδιαίτερα, είναι αλκαλικός διαλύτης σουλφυδρυλικών ομάδων και πιθανόν του DNA. Ενδέχεται λοιπόν να προκαλεί ακόμα και γενετικές μεταλλάξεις.

Η έξαρση των συμπτωμάτων ευνοείται πάντως με τη θερμότητα ή την ξηρασία, ενώ ακόμη και μικρές ποσότητες δακρυγόνου μπορούν να επιφέρουν προσωρινά έντονη δυσφορία σε πολλούς ανθρώπους, πράγμα που το καθιστά κι ένα από τα καθιερωμένα όπλα για τον έλεγχο του πλήθους. Χαρακτηριστική είναι η πρώτη αντίδραση του οργανισμού, βλεφαροσπασμοί, αίσθηση καψίματος και σωματικού πόνου. Συνήθως εκτοξεύονται ως κάνιστρα από ειδικά όπλα κάποια από τα οποία ρίχνουν και 4-5 βλήματα διασποράς. Μην επιχειρήσεις να πιάσεις το βλήμα με γυμνά χέρια γιατί είναι υπερβολικά θερμό, ενώ ο χρόνος που χρειάζεται για να πεταχτεί πίσω αρκεί για να επιδράσει πάνω σου αποτελεσματικά. Μπορεί επίσης να ψεκάζονται από σπρέυ χειρός ή από φισούνες σε μέγεθος πυροσβεστήρα. Στην περίπτωση αυτή μπορούν να προκαλέσουν μέχρι και εγκαύματα πρώτου βαθμού.

Φροντίδα:

Αυτό που επιφέρει συνήθως η έκθεση στο CS ή το CN είναι ερεθισμός των ματιών και της τραχείας, βλεφαροσπασμοί, δάκρυα, βήχας, φτάρνισμα, ρινική καταρροή, μαζί με μια αίσθηση καψίματος στο εκτεθειμένο δέρμα και στο στόμα. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ναυτία, τάσεις για εμετό, φωτοφοβία, πονοκεφάλους. Τα συμπτώματα αυτά συνήθως εξαφανίζονται λίγες ώρες μετά την έκθεση. Η δυσφορία συνήθως κρατά για μισή το πολύ ώρα, ενώ το σπρέυ πιπεριού μπορεί να ενοχλεί ακόμη και μετά από 2 ώρες. Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι η πρόσβαση σε κάποιο μέρος με καθαρό αέρα, απομάκρυνση από το σημείο όπου έχει πέσει ή έχει ψεκαστεί το δακρυγόνο/ασφυξιογόνο και το ξέπλυμα της επιδερμίδας και των ματιών. ’τομα με διεγνωσμένα αναπνευστικά προβλήματα όπως άσθμα ή εμφύσημα πρέπει να είναι πολύ πιο επιφυλακτικά καθώς ρισκάρουν μια επιδείνωση ή και μονιμοποίηση του προβλήματος σε περίπτωση έκθεσής τους. Το ίδιο όσον αφορά άτομα που φορούν φακούς επαφής, καθώς οι ουσίες που προκαλούν ερεθισμούς παγιδεύονται πίσω απ’ τους φακούς κι έτσι παρατείνεται η έκθεση σ αυτές. Αν ωστόσο φοράς φακούς μην τους πιάσεις παρά μόνο με καθαρά δάχτυλα, μην τους τρίψεις, μην τους πιέσεις.
Όταν λοιπόν πέσει ή ψεκαστεί το δακρυγόνο/ασφυξιογόνο μην πανικοβάλλεσαι και μη τρίψεις τα μάτια σου. Έχε στο μυαλό σου ότι αυτό δεν είναι και το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί. Παρά την σύγχυση και τον πανικό, μπορείς να βρείς κάποια ανοιχτωσιά να καταφύγεις. Μείνε ψύχραιμος και ανάπνεε αργά. Θυμήσου ότι είναι μόνο προσωρινό. Καθησύχασε τους διπλανούς σου αν έχουν καταληφθεί από τον πανικό. Στη συνέχεια, ξέπλυνε το πρόσωπο με ένα διάλυμα αποτελούμενο κατά 50% από νερό και 50% από βασικό διάλυμα (π.χ. Maalox) που θα έχεις παρασκευάσει από πριν, ή άφθονο νερό. Μην καταπιείς! Φύσηξε επίμονα την μύτη σου, ξέπλυνε το στόμα, φτύσε. Στάσου σε κάποιο σημείο με καθαρό αέρα, με το πρόσωπο προς την μεριά του ανέμου. Αργότερα, καλό είναι να κάνεις ένα ντους με δροσερό νερό και σαπούνι. Ξέπλυνε προσεκτικά το κεφάλι, ούτως ώστε το νερό από τα μαλλιά σου να μην τρέχει στα μάτια. Κλείσε τα ρούχα που φορούσες σε σακούλες μέχρι να τα πλύνεις, με ισχυρό βασικό (μη-όξεινο) απορρυπαντικό. Πίνε άφθονο νερό. Σε περίπτωση που αντιληφθείς μακροχρόνια συμπτώματα, όπως ερεθισμούς των ματιών ή αναπνευστικά προβλήματα κάποιες μέρες μετά, αναζήτησε ιατρική βοήθεια. Τις επόμενες μέρες, πίνε άφθονο νερό, ακόμη καλύτερα στίβοντας μέσα λίγο λεμόνι. Κοιμήσου αρκετά και απόφευγε το τσιγάρο, το αλκοόλ, την καφείνη, τα τηγανητά/λιπαρά γεύματα: Βοήθησε το συκώτι σου να αποβάλλει τα τοξικά.

Πρόληψη:

Καλύπτουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του σώματός μας, ιδιαίτερα αν έχουμε κάποιο έγκαυμα, ξεφλούδισμα από τον ήλιο κλπ, δεν το αφήνουμε σε καμία περίπτωση εκτεθειμένο. Χρησιμοποιούμε αντηλιακό (βασικό) και σε καμμία περίπτωση λοσιόν/έλαια κλπ γιατί παρατείνουν την επίδραση των δακρυγόνων. Στο εμπόριο μπορούν να βρεθούν ειδικές αντι-ασφυξιογόνες μάσκες (οι καλύτερες είναι αυτές που καλύπτουν ολόκληρο το κεφάλι, με φίλτρα τύπου ΝΑΤΟ, ενώ σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να παίρνουμε τις παλιού τύπου οι οποίες περιέχουν ασβέστιο στα φίλτρα), ωστόσο, η κατοχή μιας τέτοιας μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας σε μια πιθανή προσαγωγή, εξακρίβωση κλπ. Εναλλακτικά, μπορούμε να έχουμε γυαλάκια κολυμβητηρίου, ή στην χειρότερη περίπτωση ένα καθαρό μαντήλι, ακόμα και ελαφρώς ποτισμένο στο διάλυμα Maalox, ώστε να καλύπτει την μύτη και το στόμα μας.

Πηγές:

www.black-rose.com/radicalhealth.html
www.tao.ca/~plantingseeds/healingtrauma
www.wikipedia.org
Περιοδικό Do or Dire #7

P.O.Box 11303 Portland,OR 97211
or email info@blackcrosscollective.org

[Επιμέλεια-Μετάφραση:...για τη διάδοση της μεταδοτικής λύσσας, Οκτώβριος 2007]

  
Πρώτες βοήθειες για διαδηλωτές

Σε μια διαδήλωση υπάρχει συχνά ένα ενδεχόμενο τραυματισμού. Δεδομένου ότι η προοπτική μεταφοράς σε νοσοκομείο δεν είναι πάντα ότι ευκολότερο (υπάρχει πάντα η πιθανότητα σύλληψης, το θέμα της απόστασης, του χρόνου…), αλλά ούτε κι ότι καλύτερο (μιας και συχνά μετά από περιπτώσεις σύγκρουσης στο δρόμο, οι μπάτσοι «κόβουν κίνηση» έξω από τα κοντινότερα νοσοκομεία για τραυματίες), θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο για όποιον επιλέγει να βρεθεί σε μια διαδήλωση να γνωρίζει κάποια βασικά πράγματα ώστε να αντιμετωπίσει μια κατάσταση κινδύνου. Το βασικότερο σε μια σύγκρουση στο δρόμο είναι να διατηρούμε πάντοτε τη ψυχραιμία μας. Σκοπός της καταστολής, είναι να σπείρει ανάμεσά μας τον φόβο. Ο πανικός είναι λοιπόν σε μια τέτοια περίπτωση ο χειρότερος σύμβουλος. Η λογική του «να σώσω το τομάρι μου», είναι που παράγει τα ποδοπατήματα διαδηλωτών, την ηττοπάθεια, και τελικά τις εκτεταμένες συλλήψεις και στρώνει το έδαφος για την αστυνομική κακοποίηση και την καταστολή.

Ο οδηγός που ακολουθεί, βασίζεται σε αντίστοιχους οδηγούς ιατρικών ομάδων όπως οι Action Medics UK και η Black Cross Health Care Collective οι οποίοι απευθύνονται κυρίως σε γιατρούς και αφορούν την περίθαλψη τρίτου προσώπου, μπορεί ωστόσο να φανεί αρκετά χρήσιμος, ώστε να φροντίσουμε τον εαυτό μας ή κάποιον άλλο διαδηλωτή σε περίπτωση τραυματισμού. Είναι σημαντικό να έχουμε πάντοτε τη συγκατάθεση του ανθρώπου που προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Εξ αιτίας της κατάστασης που θα επικρατεί εκείνη τη στιγμή, κάθε προσέγγιση μπορεί να θεωρηθεί ως επίθεση ή ακόμα ως απόπειρα σύλληψης…

Πάνω απ’ όλα απαιτείται ψυχραιμία, αν δεν είμαστε σίγουροι για κάτι (όπως για το πώς ακριβώς πρέπει να αντιδράσουμε ή για το αν ο τραυματίας θέλει τη βοήθειά μας), περιττό να πούμε, ότι δεν το επιχειρούμε.

-Τι κάνουμε σε περίπτωση τραυματισμού από δακρυγόνο:

Σε περίπτωση που ο τραυματίας φοράει φακούς επαφής, του ζητάμε να τους βγάλει, ώστε να μην τραυματιστεί ο κερατοειδής χιτώνας του ματιού. Οι φακοί έπειτα είναι για πέταμα, δεν υπάρχει τρόπος καθαρισμού. Ένα προληπτικό μέσο θα ήταν η χρήση μάσκας, ή γυαλιών κολυμβητηρίου.
Απομακρύνουμε τον τραυματία από το σημείο που έπεσαν τα δακρυγόνα.
Αφαιρούμε το ρούχο πάνω στο οποίο έχει πέσει δακρυγόνο.
Ξεπλένουμε πολύ προσεκτικά τα μάτια του με κάποιο βασικό διάλυμα (π.χ. Maalox), ή τουλάχιστον με άπλετο δροσερό νερό (αυτό ίσως τσούξει περισσότερο, τουλάχιστον στην αρχή). Όχι ζεστό νερό: ανοίγουν οι πόροι του δέρματος και απορροφούν το δακρυγόνο.
Αφήνουμε τα δάκρυα να «κάνουν τη δουλειά τους», χωρίς να τρίβουμε ή να σκουπίζουμε τα μάτια.
Παροτρύνουμε τον τραυματία να κρατάει τα μάτια του ανοιχτά, να φτύνει και να φυσάει την μύτη του, ενώ τον βοηθάμε να καθίσει σε ανοιχτό μέρος, όπου κάνει ρεύμα, ώστε να εξατμιστεί το δακρυγόνο που απέμεινε.

-Σε περίπτωση εξωτερικής αιμορραγίας:

Σκοπός μας είναι α) να σταματήσουμε την αιμορραγία, β) να αποτρέψουμε κάποιο σοκ, γ) να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο μόλυνσης.

Τι να κάνουμε:

Εκθέτουμε ολόκληρη την πληγή, βγάζουμε από πάνω τα ρούχα.
Ελέγχουμε αν υπάρχει κάποιο κάταγμα ή αν έχει εισχωρήσει κάποιο ξένο σώμα στην πληγή.
Αν δεν ισχύει κάτι από το «2» πιέζουμε την πληγή με ένα κομμάτι ύφασμα ή βαμβάκι, αλλιώς χρησιμοποιούμε λαστιχένια γάντια, ή προτρέπουμε τον τραυματία να μας βοηθήσει με το χέρι του.
Δεν προσπαθούμε να αφαιρέσουμε το ξένο σώμα (π.χ. κομμάτι γυαλί) από την πληγή. Κάτι τέτοιο αυξάνει τον κίνδυνο επέκτασης της πληγής ή/και μόλυνσης.
Εφαρμόζουμε έμμεση πίεση (γύρω από την πληγή) ώστε να σταματήσουμε την αιμορραγία.
Σηκώνουμε ψηλά το μέλος του σώματος που έχει χτυπηθεί.
Βοηθούμε τον τραυματία να ξαπλώσει ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος τραυματισμού από το σοκ ή/και την πτώση.
Καλύπτουμε την πληγή προσεκτικά με επίδεσμο, σιγουρεύοντας ότι η κυκλοφορία του αίματος γίνεται κανονικά ως τα άκρα, αν ο επίδεσμος γεμίσει αίμα, χρησιμοποιούμε και δεύτερο επίδεσμο από πάνω.
Προσέχουμε μην καταληφθεί από σοκ, ενώ ψάχνουμε να βρούμε κάποιον ιατρό. Σε περίπτωση που έχει κοπεί αρτηρία, ένας καλός επίδεσμος μπορεί να κρατήσει την αιμορραγία για λίγα λεπτά αλλά είναι αναγκαία η μεταφορά σε νοσοκομείο.

-Σε περίπτωση εσωτερικής αιμορραγίας

Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μετά από κάποιο πολύ σκληρό χτύπημα. Αν ο τραυματίας μοιάζει να έχει υποστεί σοκ, χωρίς κάποια φανερή απώλεια αίματος, είναι δείγμα εσωτερικής αιμορραγίας.
Κάποια σημάδια είναι:
Xλωμάδα
Κρύο, ιδρωμένο δέρμα
Γρήγορος κι αδύναμος παλμός
Σωματικός πόνος
Δίψα
Σύγχυση, υπερ-κινητικότητα και ενοχλήσεις, οδηγώντας πιθανόν σε κατάρρευση ή λιποθυμία
Μελανιές πάνω από το σημείο του χτυπήματος
Αιμορραγία από τις σωματικές οπές (π.χ. αυτιά)
Ανεξήγητο (εσωτερικό) φούσκωμα ή πρήξιμο.

Τι να κάνουμε:

Σε περίπτωση που όλα δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με εσωτερική αιμορραγία, κανονίζουμε άμεσα εισαγωγή του τραυματία σε νοσοκομείο, ενώ προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε την περίπτωση σοκ, βοηθώντας τον να ξαπλώσει έχοντας ελαφρά υπερυψωμένα τα πόδια, και χαλαρώνουμε τα ρούχα που τον στενεύουν.

-Σε περίπτωση Σοκ

Έχουμε στο μυαλό μας ότι το Σοκ μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο.
Συνήθη σημάδια είναι:
Ασθενής και ταχύτατος παλμός
Επιτάχυνση των εισπνοών (σε πάνω από 30 ανά λεπτό)
Κρύο και ιδρωμένο δέρμα
Δίψα
’γχος
Ναυτία
Λήθαργος, σύγχυση
Σταχτί πρόσωπο
Ασυνειδησία

Τι να κάνουμε:

Αν είναι δυνατό, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την πηγή του άγχους (π.χ. κάποιο τραύμα, έγκαυμα).
Βοηθούμε να ξαπλώσει με τα πόδια ελαφρά υπερυψωμένα
Χαλαρώνουμε κάθε στενό ρούχο
Αδειάζουμε τον γύρω χώρο, δεν μαζευόμαστε όλοι από πάνω…
Αν έχει κρύο ή κακοκαιρία, τόσο του παρέχουμε ένα δεύτερο ρούχο ή κάποιο σκέπασμα, δεν χρησιμοποιούμε καλοριφέρ ή κάποια άλλη πηγή θερμότητας.

-Διάσειση / Αιμάτωμα

Προέρχονται από χτυπήματα στο κεφάλι, η διάσειση είναι κάτι σαν μελανιά στον εγκέφαλο, ενώ το αιμάτωμα είναι εσωτερική αιμορραγία. Ο καθένας που δέχτηκε ένα χτύπημα στο κεφάλι, πρέπει να εξεταστεί για ενδεχόμενο διάσεισης ή αιματώματος. Δεν αφήνουμε ποτέ κάποιον χτυπημένο στο κεφάλι μόνο του, καθώς έχει άμεση ανάγκη εξέτασης.
Κάποια σημάδια είναι:
Ολοένα και χειρότερος πονοκέφαλος
Τάση για εμετό
Ζαλάδα, αίσθηση πνιγμού
Προβλήματα στην όραση
Καθυστερημένες, ανακριβείς αντιδράσεις σε μια από τις δυο πλευρές του σώματος
Σπασμοί
Σημάδια κάποιας κρανιο-εγκεφαλικής κάκωσης (διαστολής της κόρης του ματιού, αιμορραγία πίσω από τα αυτιά, κιτρινωπό υγρό τρέχει από τα μάτια).
Βαθιές σχισμές στο δέρμα του κεφαλιού.

Τι να κάνουμε:

’μεση εισαγωγή σε νοσοκομείο! (το πολύ, μέσα σε 24 ώρες). Αν ο τραυματίας έχει χάσει τις αισθήσεις του δεν επιχειρούμε να τον κουβαλήσουμε. Υπάρχει κίνδυνος να επιδεινωθούν τα τραύματά του. Αναζητάμε άμεσα ιατρική βοήθεια.

-Εγκαύματα:

Σκοπός μας είναι να μειώσουμε όσο το δυνατόν το κάψιμο και το πρήξιμο, και να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο μόλυνσης. Έχουμε κατά νου ότι οι πιθανότητα μόλυνσης στα εγκαύματα είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι σε τραύματα που προκαλούν αιμορραγία. Επίσης, είναι υψηλή η πιθανότητα κάποιου σοκ ή λιποθυμίας, καθώς ο τραυματίας χάνει γρήγορα μεγάλο μέρος των υγρών του οργανισμού του.
Τα εγκαύματα μπορούν να είναι είτε επιφανειακά-πρώτου βαθμού (κοκκινίλες, πρηξίματα …) είτε δευτέρου βαθμού (οδυνηρές κοκκινίλες, ξεφλούδισμα, φουσκάλες) είτε τρίτου βαθμού (λιωμένο δέρμα συχνά με απώλεια αισθήσεων λόγω της βλάβης στο νευρικό σύστημα). Τα εγκαύματα δευτέρου ή τρίτου βαθμού απαιτούν άμεση μεταφορά σε νοσοκομείο.

Τι να κάνουμε:

Ρίχνουμε άμεσα δροσερό νερό
Αφαιρούμε κάθε ρούχο από το έγκαυμα εκτός αν έχει κολλήσει στο δέρμα
Αφαιρούμε κάθε τι που στενεύει το δέρμα (π.χ. δαχτυλίδια, ρολόγια)
Κρατάμε απλωμένη την περιοχή που κάηκε, ώστε να αποτρέψουμε πιθανή παραμόρφωση (λόγω των ουλών που θα ανοίξουν)
Κρατάμε την περιοχή που κάηκε ψηλά, ώστε να μην πρηστεί (π.χ. πόδια)
Καλύπτουμε απαλά με αποστειρωμένο, μη-χνουδωτό ύφασμα.
Δε χρησιμοποιούμε κρέμες για εγκαύματα, δεν φέρνουμε τίποτα σε επαφή με την πληγή.

-Κατάγματα:

Μέχρι την ακτινογραφία, φροντίζουμε κάθε πιθανό κάταγμα σαν κάταγμα.
Σημάδια:
πρόβλημα στην κίνηση
Πόνος, εκτεταμένος ή επικεντρωμένος
Πρήξιμο ή μελανιά
Παραμόρφωση
Χαλαρότητα
Ήχοι κατά την κίνηση
Πρόβλημα στην κυκλοφορία, τις αισθήσεις, την κίνηση
Πληγές, σουβλιές στο κόκαλο

Τι να κάνουμε:

Ακινητοποίηση
Ξεκούραση, απαλλάσσουμε το χτυπημένο μέλος από κάθε πίεση
Βάζουμε πάγο: αυτό θα το κρατήσει κρύο για 20-30 λεπτά τουλάχιστον
Το κρατάμε σταθερό, με ελαστικό επίδεσμο.
Ψηλά, πάνω από το επίπεδο της καρδιάς του τραυματία
Μεταφορά σε νοσοκομείο


***

Βλέπε ακόμα:

Οδηγοί επιβίωσης












πηγή: Πρακτορείο Rioters