Τρίτη 19 Απριλίου 2011

"Το Τραίνο Δεν Έχει πια Οδηγό", κείμενο του Bifo



























Σαν μέσα από μια γυάλα μαγική, οι εξεγερμένοι του 1977 μπορέσαμε να δούμε την καταστροφική πορεία που, σε είκοσι μόνο χρόνια, θα έφερνε την ανθρωπότητα πέρα από το αναστρέψιμο, πέρα από τη δυνατότητα σωτηρίας, πέρα από το όριο που την χωρίζει από το βάραθρο.
Το είδαμε καθαρά.
Γι' αυτό, είκοσι χρόνια πριν, τρέχαμε σαν τρελοί να προειδοποιήσουμε το αποβλακωμένο πλήθος. Γι' αυτό κουνούσαμε απελπισμένα τα χέρια μας, ουρλιάζοντας. Για να σας προειδοποιήσουμε, όχι για να σας τρομάξουμε. Μάταια. Προτιμήσατε να ακούσετε τους λογικούς λογιστές.
Έτσι, τώρα, οι “προφητικοί” εξεγερμένοι κάθονται άβολα, αλλά στην πρώτη σειρά, για να “απολαύσουν” το θέαμα, που η ηλιθιότητα των νικητών έκανε αναπόφευκτο.
Όποιος κερδίζει, δεν κερδίζει τίποτα, έλεγε ο Άγιος Μπίλι. Κερδίσατε, αλλά τι; Ένα εισιτήριο στο τρένο, όπου υπάρχουν μόνο επιβάτες και κάποιος ελεγκτής αυστηρός, που τραυλίζει προσπαθώντας να κρύψει τον τρόμο του.
Οδηγός πάνω στο τρένο δεν υπάρχει. Το ξέρετε; Σας το έχουν πει εκείνοι που σας αντιπροσωπεύουν, εκείνοι που αμείβονται πλουσιοπάροχα για να σας κυβερνούν; Σας έχουν πει ότι κανείς δεν οδηγεί πια τίποτα;
Όχι, δεν σας το είπαν, αλλιώς δεν θα καθόσασταν να τους ακούτε, να τους πληρώνετε κιόλας για να κραυγάζουν άναρθρες φράσεις, χωρίς πια νόημα, έτσι για να καλμάρουν το άγχος, για να συγκρατήσουν την αγωνία, που θα τους συνέτριβε, θα τους έριχνε εξαντλημένους σε μια καρέκλα, να ψιθυρίζουν την αλήθεια: Είναι πολύ αργά, κι έχω χάσει τα κλειδιά.
Το τρένο το οδηγούν αυτοματισμοί, που κανείς πια δεν μπορεί να τους σταματήσει (Προλαβαίναμε άραγε να το κάνουμε πριν από μερικά χρόνια; Ίσως, αλλά ποιος μπορεί να το πει;). Το τρένο το οδηγούν σχιζοειδείς αυτοματισμοί.
Ο αυτοματισμός της παράλογης επιτάχυνσης, σαν κάποιος να έβαλε την τσάντα με τα εργαλεία πάνω στο γκάζι αφού σκότωσε τον οδηγό. Ο αυτοματισμός του απόλυτου ανταγωνισμού: κάθε πράξη που με κάνει πιο ανταγωνιστικό από τον άλλο είναι θεμιτή. Έτσι, τελικά, η συμπεριφορά που δίνει τη «νίκη» είναι η πιο εγκληματική.
Γι' αυτό, ό,τι είναι ανθρώπινο καταστράφηκε από ό,τι πιο απάνθρωπο η ανθρωπότητα δημιούργησε: τον καπιταλισμό, τον ανταγωνισμό, την κυρίαρχη εγκληματο-οικονομική μορφή του.
Μερικοί ελπίζουν ότι θα κρατήσουν στεγανό ένα μικρό κομμάτι του κόσμου σε εικονικά κυκλώματα και θα διατηρήσουν ανέπαφες της λειτουργίες του συντονισμού από την γάγκραινα που επεκτείνεται στα κυκλώματα της πραγματικής κοινωνίας. Ίσως. Ίσως ο εγκέφαλος να επιβιώνει, ακόμα κι όταν το σώμα φλέγεται, εκρήγνυται, αποσυντίθεται και σαπίζει. Ίσως, αλλά είναι πολύ απίθανο. Οι παρανοημένοι εργαζόμενοι της γνώσης και οι παρανοημένοι εργαζόμενοι του σώματος δεν μπορούν να μείνουν μακροπρόθεσμα χωριστά. Φοράνε τα ίδια μαύρα γυαλιά, παίρνουν τα ίδια ναρκωτικά. Θα αντιδράσουν μαζί, θα ανταλλάξουν πληροφορίες για το πώς θα εισχωρήσουν στην καλωδιωμένη περιοχή, θα βρουν συνταγές για την κατασκευή φονικών μηχανισμών.
Τα ερείπια του ασυνείδητού μας, τα ερείπια του ασυνείδητου του εικοστού αιώνα, πεταγμένα έξω από τα αποστειρωμένα τραπεζικά γραφεία, συσσωρεύονται ακατάπαυστα, μέχρι να κάνουν να καταρρεύσει το πάτωμα κάτω από τα πόδια μας.
Ερείπια της ολοκληρωτικού “κομμουνισμού”, ερείπια της τηλεοπτικής και της χρηματιστηριακής απάτης, ερείπια του πολιτισμού της εργασίας και του μισθού.
Η Αλβανία είναι τα ερείπια του ασυνείδητού μας στον εικοστό αιώνα. Και να είστε σίγουροι ότι οι Aλβανίες θα πολλαπλασιαστούν και δεν θα σας είναι αρκετό τότε να βυθίζετε με τα χεράκια σας, χεράκια τραπεζίτη, ενενήντα παιδιά, άντρες, γυναίκες, στη λεκάνη της Αδριατικής. Δεν θα σας φτάνει να τους πνίγετε, να τους τεμαχίζετε, να τους βάζετε σε θαλάμους αερίων.
Όλα αυτά θα τα κάνετε, την εποχή του splatterkapitalismus, αλλά δεν θα βοηθήσει να σώσετε τη Δύση σας, δεν θα βοηθήσει να σώσετε αυτή τη συστηματική χυδαιότητα που λέγεται καπιταλισμός. Θα τα κάνετε, θα κάνετε πολύ περισσότερα από όσα κάνατε ήδη. Γιατί από την ταινία, που πρόκειται σύντομα να προβληθεί στις οθόνες της Ευρώπης, μόνο κάποιες μικρές σκηνές είδαμε τις δεκαετίες του '30 και του '40.
Η βία που το Μάαστριχτ ασκεί στην κοινωνία όλης της ηπείρου έχει, έτσι κι αλλιώς, καταστροφικά αποτελέσματα. Προκαλεί διάχυτη κατάθλιψη, μια πλήρη ψυχική και υπαρξιακή κατάρρευση, μια συνεχή κατάσταση άλογων μικροσυγκρούσεων χωρίς ελπίδα και προοπτική. Θα προκαλέσει και τεράστιες, αλυσιδωτές εκρήξεις ανεξέλεγκτης, άλογης, βίας.
Είναι πολύ αργά για επανόρθωση; Μήπως είναι πολύ αργά για να χαλαρώσει, έστω και λίγο, η φανατική μέγγενη του οικονομισμού και να επιτρέψει στη φαντασία να σκεφτεί νέα σενάρια, κατάλληλα για τις καταπληκτικές δυνατότητες που δίνει η τεχνοεπιστημονική νόηση;
Από την πολιτική δεν έρχεται κανένα σημάδι. Η πρόσφατη ιταλική εμπειρία της Ελιάς είναι η απογοητευτική απόδειξη μιας οριστικής αποτυχίας, αποτυχίας που δεν μπορεί να επανορθωθεί από τα κοτόπουλα μαζικής εκτροφής που κατεβαίνουν στις εκλογές.
Το κέντρο της αντίστασης, της εξέγερσης μπορεί να γίνει η ευαισθησία, πoυ είναι όμως σήμερα σπασμωδική, αυτοκαταστροφική, μια σύντομη έκρηξη ενέργειας χωρίς κατεύθυνση, όπως στο “Kids” του Clark (αλλά και στο “Permanent Vacation” του Jarmush υπήρχε ήδη αυτή η υστερική φρενίτιδα, αυτή η αυτιστική αυτο-καταστροφικότητα).
Από το τέλος της δεκαετίας του '70, το no wave ανήγγειλε ήδη το κακό νέο: δεν υπάρχει πια κύμα που να οδηγεί κάπου, μόνο μια διαρκής κίνηση υπό την επίδραση συνεχών ηλεκτροσόκ.
Ίσως θα έπρεπε να περιμένουμε την εξάντληση της άρρωστης ενέργειας, που ταρακουνά το συλλογικό σώμα μιας εποχής, χωρίς πια προσδοκίες ούτε μνήμη.
Το σώμα επαναστατεί απέναντι σ' αυτό που το μυαλό αναγνωρίζει ως αναπόφευκτο.
Η ευαισθησία αντιδρά απέναντι σ' αυτό, μπροστά στο οποίο η λογική, 

λογικά, υποτάσσεται.
Η μόνη ελπίδα είναι η ευαισθησία.


~ * ~

Εκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη τον χειμώνα του 2003, εκφράζει πολλά από τα συναισθήματα μιας παράξενης, μελαγχολικής Άνοιξης του 2011 και το ανασύραμε από εδω :
http://www.sarajevomag.gr/vivliothiki/bifo.html

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

DEBTOCRACY : Mια νέα ταινία για τα αίτια της κρίσης χρέους στην Ελλάδα









 







































Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.

Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος  Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως  o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ.  

Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.

Την παραγωγή του DEBTOCRACY ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes. Το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου.

Σε αυτή την προσπάθειά ζητάμε τη βοήθειά σου. Οι δημιουργοί του DEBTOCRACY εργάστηκαν αφιλοκερδώς αλλά τα έξοδα ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες ευρώ. Προκειμένου να αποφύγουμε κάθε είδους εξαρτήσεις απευθυνόμαστε σε συνδικάτα και εργατικές ενώσεις. Κυρίως όμως απευθυνόμαστε σε πολίτες που θέλουν να γίνουν συμπαραγωγοί. Ενίσχυσε και εσύ την παραγωγή  ενός ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ, καταθέτοντας όσα χρήματα επιθυμείς μέσω Paypal ή σε τραπεζικό λογαριασμό. Όσοι το επιθυμούν θα αναφέρονται ως συμπαραγωγοί.


Για περισσότερες πληροφορίες :
 debtocracy.gr/







Debtocracy by BitsnBytes

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Συνέντευξη με τον Αμερικάνο καθηγητή Richard Wolff






















Η οικονομία υπό το πρίσμα της πολιτικής επιστήμης: ο οικονομολόγος καθηγητής Richard Wolff απαντά στα ερωτήματα που του θέτει η πολιτική επιστήμονας Νέλλη Ψαρρού.


Τον Μάιο, όπως πολλοί θα θυμούνται, είδαμε τον αμερικανό καθηγητή Richard Wolff στην Ελλάδα σε μία ζωντανή διάλεξη, πιο επίκαιρη από ποτέ. Λίγες μέρες μετά ο κ. Wolff είχε την ευγενή καλοσύνη να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, μία κουβέντα καλύτερα στη οποία ενημερώθηκε από εμάς για τις εξελίξεις στην Ελλάδα πριν τοποθετηθεί στα ζητήματα που του θέσαμε. Η καθυστέρηση στην ανάρτησή της οφείλεται σε εμάς και μόνο και στις πολλές ανειλημμένες υποχρεώσεις των ανθρώπων που την επεξεργάστηκαν σε εθελοντική βάση. Μόνη μας «παρηγοριά» γι’ αυτό η, ούτως ή άλλως, επικαιρότητα της συνέντευξης αυτής και σήμερα – και δυστυχώς και καιρό ακόμη.

Η συνέντευξη που ακολουθεί κινείται στο γνωστό ύφος του καθηγητή, που είναι κατανοητό, ζωντανό και ιδιαιτέρως ελκυστικό. Τα ερωτήματα που του τέθηκαν, πάντως, ήταν αρκετά συγκεκριμένα, εξειδικευμένα ζητήματα που θέλαμε να μας διευκρινίσει σχετικά με την πρόταση που έχει ήδη καταθέσει. Με αυτή την έννοια, απαιτείται κατά κάποιον τρόπο, να γνωρίζει κανείς τη δουλειά του ή να έχει δει τη διάλεξή του που έχουμε ήδη αναρτήσει εδώ.

Για λόγους ευκολίας, έχουμε χωρίσει τη συνέντευξη σε 4 μέρη, όσα και τα ερωτήματα που του θέσαμε. Μπορεί όποιος επιθυμεί να διαβάσει όλη τη συνέντευξη κατεβάζοντας το αρχείο, τόσο στα αγγλικά όσο και στα ελληνικά (το ελληνικό κείμενο δεν αποτελεί ακριβή μετάφραση αλλά απόδοση για τις ανάγκες του υποτιτλισμού). Μια μικρή περίληψη της κάθε ενότητας παραθέτω πριν από κάθε βίντεο.
Προτείνω, όπως και παλιότερα, να την δείτε με παρέα, ο κ. Wolff είναι πολύ ευχάριστος και αυτά που λέει εξαιρετικά σημαντικά για περεταίρω κουβέντα. Χρήσιμο θα ήταν όσοι από εσάς δραστηριοποιείστε σε κάποιον κοινωνικό χώρο, να οργανώσετε μια δημόσια προβολή της – θεωρώ ότι αυτά που λέει μας αφορούν όλους άμεσα.

Η συνέντευξη είναι πρωτογενώς αναρτημένη στην ιστοσελίδα του Δημήτρη Μελέτη.

Ημερομηνία συνέντευξης: Κυριακή 30 Μαΐου 2010.
Επιμέλεια ερωτήσεων: Νέλλη Ψαρρού
Εικονοληψία: Δημήτρης Μελέτης
Απομαγνητοφώνηση/Μετάφραση: Μαντώ Μπουκουβάλα
Επιμέλεια μετάφρασης: Νέλλη Ψαρρού, Άννα Βλάχου
Υποτιτλισμός: Δημήτρης Μελέτης

Κατεβάστε όλο το κείμενο της συνέντευξης στα
ελληνικά και στα αγγλικά.

ΜΕΡΟΣ 1ο: περιληψη ερώτησης: Υποστηρίζετε την αυτο-διοίκηση των επιχειρήσεων, όμως υπάρχει ένα ζήτημα με τη συντεχνιακή λογική που αναπτύσουν συχνά ομάδες εργαζομένων. Πώς θεωρείτε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό, δεδομένου ότι αρκετές επιχειρήσεις είναι κοινής ωφέλειας και άρα οι αποφάσεις των εργαζομένων έχουν άμεσο αντικτυπο και στην υπόλοιπη κοινωνία;
Περίληψη απάντησης: Η δημοκρατική διαχείριση δεν είναι ένα αποσπασματικό δεδομένο, δεν μπορείς να την έχεις σε έναν τομέα της κοινωνικής ζωής και σε άλλον όχι. Οπότε, απαιτείται αφενός γαλούχηση στην δημοκρατική συνδιαχείρηση σε όλα τα επίπεδα, αφετέρου είναι προφανές ότι οι αποφάσεις μιας επιχείρησης θα πρέπει να λαμβάνονται μαζί με την (τοπική) κοινωνία.


Συνέντευξη με τον Richard Wolff - μέρος 1ο from dimitris meletis on Vimeo.

Συνέντευξη με τον Richard Wolff from dimitris meletis on Vimeo.


ΜΕΡΟΣ 2ο: περίληψη ερώτησης: Για να δημιουργήσουμε μια άλλη κοινωνία πρέπει να συζητήσουμε μεταξύ μας για τις εναλλακτικές. Ταυτόχρονα όμως αντιμετωπίζουμε έντονη προπαγάνδα και καταστολή, και πρέπει να οργανώσουμε μια αντίσταση. Πώς θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε και στις δύο αυτές απαιτήσεις ταυτόχρονα;
Περίληψη απάντησης: Η προφανής απάντηση είναι ότι πρέπει να οργανωθεί ταυτόχρονα και στα δυο πεδία μια αντίσταση. Όμως το σημαντικότερο είναι να επέλθει η δομική αλλάγή που θα εξασφαλίσει τις πολιτικές ελευθερίες αντί να εστιάζουμε στις ελευθερίες αυτές καθεαυτές.


Συνέντευξη με τον Richard Wolff - μέρος 2ο from dimitris meletis on Vimeo.

Συνέντευξη με τον Richard Wolff - μέρος 2ο from dimitris meletis on Vimeo.


ΜΕΡΟΣ 3ο: περίληψη ερώτησης: Στην Ελλάδα, αφενός οι διανοούμενοι δεν εκφέρουν κριτικό δημόσιο λόγο απέναντι σε ό,τι συμβαίνει, αφετέρου η Αριστερά αδυνατεί να προβάλει αντίσταση αλλά και πρόταση - είτε λόγω σκοπιμότητας, είτε λόγω ανικανότητας. Συμβαίνει το ίδιο και στην Αμερική; Και, πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα της πολιτικής ηγεσίας και να οργανωθούμε από τη βάση, μιας και χωρίς οργάνωση δεν γίνεται να επιτευχθεί τίποτα;
Περίληψη απάντησης:
Συμβαίνει ακριβώς το ίδιο και στην Αμερική, όμως ο ίδιος ο χώρος της ακαδημίας δημιουργεί αντιφάσεις για το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που την χρειάζεται. Όσον αφορά την Αριστερά, στην Αμερική υπάρχει ένας φόβος όσον αφορά την οργάνωση, κι έτσι οι άνθρωποι δραστηριοποιούνται μόνο για τοπικά ή συγκεκριμένα ζητήματα πολιτικής - κι εκεί είναι επιτυχείς οι προσπάθειες. Αυτό που πρέπει να αποφευχθεί είναι ένας "Μεσσίας".

Συνέντευξη με τον Richard Wolff - μέρος 3ο from dimitris meletis on Vimeo.

Συνέντευξη με τον Richard Wolff - μέρος 3ο from dimitris meletis on Vimeo.


ΜΕΡΟΣ 4ο: περίληψη ερώτησης: Μας είπατε στις διαλέξεις σας ότι ο κόσμος στην Αμερική έχει στραμένο το βλέμμα στην Ελλάδα και ότι, επίσης, περιμένουν μια κίνηση από εμάς, ένα έναυσμα αν θέλετε για δράση. Αν υποθέσουμε ότι οι προσπάθειες αντίστασης στην Ελλάδα ευδοκιμούν, φοβάμαι ότι θα απειληθούμε με διεθνές θερμό επεισόδιο-προβοκάτσια. Πιστεύετε ότι σε τέτοια περίπτωση θα μας βοηθήσουν οι λαοί του εξωτερικού εμποδίζοντας τις χώρες τους να προβοκάρουν με τέτοιο τρόπο;
Περίληψη απάντησης:
Οι Αμερικανοί έχουν στρέψει το βλέμμα στην Ελλάδα επειδή αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα λιτότητας και μόνο. Επίσης το ότι "κοιτάνε" την Ελλάδα είναι καθαρά συγκυριακό, έχουν άλλωστε εντυπωσιαστεί από τη βία που ασκείται. Πρέπει φυσικά να γίνει κατανοητό ότι η βία που ασκείται στους λαούς δεν μένει αναπάντητη, κι αυτός είναι ένας κίνδυνος για το σύστημα. Το εκπληκτικό σχετικά με την Ελλάδα είναι ότι δεν οφείλατε πραγματικά να πληρώσετε τίποτε απ' όλα αυτά τα χρήματα (αναλύει γιατί) και όμως εσείς είπατε "Ναι, θα τα πληρώσουμε όλα" και μάλιστα χρεώνοντας το λαό και όχι τους πλουσίους. Θα πρέπει φυσικά να γνωρίζετε ότι δεν πρόκειται να έρθουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Ο Παπανδρέου τα γνωρίζει πολύ καλά όλα αυτά, παίζει το παιχνίδι των ξένων τραπεζιτών πολύ καλά. Όμως, αυτές οι αντιθέσεις υπάρχουν και μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, ρισκάρουν τη θέση τους και τη φήμη τους, του νοιάζει τι γίνεται, και εκεί θα παιχτεί η αντιπαράθεση και η πίεση. Όχι, δεν θα σας βοηθήσεις κανείς, αν ξεσηκωθούν θα είναι επειδή αναγνωρίζουν σε σας τα δικά τους προβλήματα και θα το κάνουν γι' αυτό. Βλέπουμε τη "διεθνή αλληλεγγύη" να εγγείρεται για λόγους όχι ιδεολογικούς αλλά πρακτικούς, που τους προκαλούν οι ίδιοι οι καπιταλιστές.


Συνέντευξη με τον Richard Wolff - μέρος 4ο from dimitris meletis on Vimeo.



Συνέντευξη με τον Richard Wolff - μέρος 4ο from dimitris meletis on Vimeo.